‘Dit is Paul. Paul is al jaren #dakloos.’ Zo begon de LinkedIn post van Marnix Geus van afgelopen vrijdag. ‘Daar waar wij ons verheugen op sneeuwballen gooien en sleetje trekken, heeft Paul andere dingen aan zijn hoofd. Zullen wij Paul met z’n allen even uit de kou halen deze week?’ Deze spontane oproep van Marnix is totaal uit de hand gelopen, zoals hij zelf zegt. Binnen de kortste keren ging zijn post viral, haalde hij 30.000 euro op voor dakloze Paul en kreeg hij interview aanvragen van diverse landelijke media. “Het is een gekkenhuis.” Ook hetkanWEL sprak met hem.
Dakloze Paul
Laten we beginnen bij het begin. Marnix woont in Amsterdam waar hij regelmatig de dakloze Paul Kole tegen het lijf loopt. Daar waar anderen met een boog om hem heen lopen, maakt Marnix vaak even een praatje: gewoon om te horen hoe het met hem gaat en of hij nog iets nodig heeft. Daarna lopen ze regelmatig samen naar de pinautomaat en geeft hij hem een kleinigheidje. “De meeste mensen die Paul tegenkomen, zeggen ‘sorry, ik heb geen kleingeld’ en lopen door. Maar ik denk dan: als je twintig keer geen kleingeld op zak hebt en dus een euro bespaart, kan je net zo goed een keer twintig euro pinnen voor iemand als Paul. Of je koopt een keer iets te drinken of te eten of een Ov-kaartje als je zeker wilt weten dat je geld niet naar drank of drugs gaat. Ik boekte dit keer een weekend in Hotel Flipper voor hem, voor 28 euro per nacht.”
Een spontane actie
Dat we vaak met een boog om daklozen heen lopen, heeft volgens Marnix te maken met angst en achterdocht. “Net als bij vluchtelingen, zien we daklozen vaak als een grote, homogene groep. Alsof het allemaal dezelfde type mensen zijn. We vergeten vaak dat het hier om individuen gaat, die elk hun eigen verhaal hebben en op een andere manier in deze situatie beland zijn. Juist door het verhaal van een dakloze persoonlijk te maken, zoals ik bij Paul heb gedaan, komt het binnen bij mensen en raakt het. Ze zien dan ineens de mens en dat zorgt ervoor dat ze bereid zijn te geven.”
Het verhaal achter de mens
Mensen geven niet alleen geld, maar komen naar aanleiding van deze actie ook met hun persoonlijke verhalen bij Marnix. “Zo sprak ik een vrouw, die zelf ook dakloos is geweest. Ze had een goede baan, een huis, een relatie en een groot netwerk, maar alles ging min of meer tegelijkertijd mis. Ze ging scheiden, kreeg een burn-out, werd ontslagen, raakte in de schulden en werd vervolgens haar huis uitgezet. Juist omdat ze een groot netwerk had, heeft ze nooit daadwerkelijk op straat hoeven slapen, maar ze was wel altijd onderweg. Soms logeerde ze ergens één nachtje, soms een week. Uiteindelijk is ze tien jaar bezig geweest om uit de schulden te komen en haar leven weer op de rit te krijgen. De actie voor Paul ontroerde haar.”
“Het verhaal van Paul zelf ken ik niet zo goed, maar ik merk wel dat hij me beetje bij beetje steeds meer in vertrouwen neemt. Zo weet ik dat hij liever in een portiek slaapt dan in de daklozenopvang waar je vaak met 16 man op één zaal slaapt. Veel mensen daar hebben last van trauma’s, geestesziekten of een verslaving. Zie dan maar eens een rustige nacht te krijgen. In het hotel heeft hij het klokje rond geslapen: hij had het dus heel hard nodig. Toen ik hem gisterochtend vertelde dat hij een week in het hotel kon blijven, pinkte hij een traantje weg. Het raakte hem dat duizenden mensen bereid waren om hem te helpen.”
Project Paul
“Die 30.000 euro gaat natuurlijk niet allemaal naar Paul: daar is het veel te veel voor. Hij is er ook nog helemaal niet aan toe om bijvoorbeeld in een appartement te gaan wonen: dat gaat allemaal veel te snel voor hem. Dat moet je ook respecteren. Toen ik deze actie vrijdag met een simpel tikkie begon, hoopte ik genoeg geld op te halen om hem een week uit de kou te houden. Maar toen de donaties binnen bleven stormen, heb ik het al snel via de stichting The Present Movement laten lopen. Die stichting heb ik in 2017 opgericht om vluchtelingen te helpen en nu dus ook daklozen. Want met dit geld kunnen we nog veel meer mensen zoals Paul helpen.”
“Daarvoor hebben we een nieuw project aangemaakt: Project Paul. We gaan verschillende partijen bij elkaar brengen met complementaire expertises en deskundigen die verstand hebben van daklozen. Samen gaan we een plan maken. Het aantal daklozen in Nederland is in tien jaar tijd verdubbeld van 20.000 naar 40.000. Door de coronacrisis komen daar nog meer mensen bij die in financiële problemen zitten. Die willen we met The Present Movement structureel helpen. Het zou al helpen als we stoppen met ‘sorry’ roepen, maar op ze afstappen, een praatje maken en een klein gebaar. De mens weer zien.”
Bekijk hier de originele oproep van Marnix op LinkedIn. Je kan nog doneren voor Project Paul via deze link. Wat vind jij van deze actie van Marnix? En hoe ga jij altijd om met daklozen: loop je in een boog om ze heen of maak je een praatje? Laat het ons weten door hieronder een reactie achter te laten.
Foto: dakloze Paul, gemaakt door Marnix Geus.
4 gedachten over “Dakloze Paul kan de hele week tegen de kou schuilen dankzij deze spontane actie”
Allereerst : Dank aan Marnix !!
Ik breng zo af en toe fruit naar de dakloze opvang in mijn stad. Dat is iets wat ze niet krijgen Ik zou graag meer willen doen maar dat laten mijn financien niet toe.
Maar inderdaad ook ook af en toe een praatje en een vriendelijk woord doet al veel goed.
Het fruit koop ik op de markt en als de marktlui horen waar ik het naar toe breng krijg ik vaak iets extra’s mee. En ook dat ze het adres ( vlak bij de markt) gaan onthouden voor als ze iets hebben wat toch op moet ipv het weg te gooien.
Een beetje meer bekendheid ..
Wat een geweldige actie van Marnix en wat het allemaal teweeg brengt. Eerder ging ik ook altijd daklozen uit de weg. Ik voelde me dan opgelaten en wist me niet echt een houding te geven. Totdat ik een boek las over een dakloos meisje en het boek over Bob de straatkat met zijn aanvankelijk dakloze ‘baasje’. Hoe erg het is dat mensen dwars door je heen kijken en je gewoon niet (willen) zien staan. Een paar weken geleden heb ik de man die altijd bij AH in ons dorp staat gevraagd wat hij nodig had (ik had geen los geld bij me) Hij wilde graag kip voor zijn avondeten. Dat heb ik gekocht met rijst. Hij was er superblij mee. We hebben een praatje gemaakt. Toen ik wegreed op de fiets zwaaiden we elkaar gedag en bedankte hij me nogmaals. Dat was zo’n fijn gevoel. Dit ga ik zeker vaker doen. Achter ieder mens zit een verhaal, dat mogen wij niet vergeten.
Wat word ik blij van dit verhaal, topactie, Marnixl! Gek toch, dat het zo werkt, een persoonlijk verhaal, een oproep van een privépersoon en het geld stroomt binnen. Maar wel heel fijN! Iemand groeten, een praatje maken met een onbekende, oogcontact maken, wanneer hebben velen dat afgeleerd? Is het angst? Het kan zo anders lopen in het leven, weet ik uit eigen ervaring. En we moeten er niet altijd van uitgaan dat ze ergens staan om te bedelen voor drank of drugs, soms zijn ze beledigd als je hen geld wilt geven.
Ieder mens wil ‘gewoon’ gezien worden, gegroet, in zijn bestaan erkend, zo simpel zou het moeten zijn. Wat zou het mooi zijn als we dat van deze coronatijd (opnieuw) leren, dat ieder mens behoefte heeft aan contact, en ieder mens soms hulp, in welk opzicht dan ook. Ga zo door, wat een fijn nieuws in barre tijden!
Dank je wel Marnix. Dank dat je de mens Paul herkent, erkent en ondersteunt.
Ik realiseer me dat in mijn geval het kwartje zo gemakkelijk de andere kant had kunnen uitvallen. Ik had ook op straat kunnen belanden.
Als ik mensen tegenkom die afhankelijk zijn van de vrijgevigheid van medemensen, maak ik meestal echt even contact met de ander. ‘Jij bènt mij en ik bèn jou’!, is wat ik dan ervaar. Een wijze oude monnik leerde me om altijd kleingeld bij me te dragen, in geval ik iemand tegenkom die het nodig heeft.
Reacties zijn gesloten.