Duurzame daad 28/50: Hand op de knip

Van de week hoorde ik een blogger op de radio vertellen dat ze al jaren afvalvrij leeft. De geïnteresseerde presentator vroeg haar hoe dat in de praktijk werkte. De blogger deed uit de doeken hoe zij met omgewassen flessen en tasjes richting winkel gaat om daar al haar boodschappen in te stoppen. Groente, fruit, koffie, thee, ja zelfs het brood kreeg ze gesneden en wel in een meegebrachte katoenen zak.

Penny wise pound foolish

Ik vroeg me af waar ze dan haar boodschappen doet, want alle verpakkingsloze supermarkten zijn volgens mij over de kop. Ook vroeg ik mij af waar je losse thee en koffie kunt kopen. Bij speciaalzaken volgens mij, zoals Simon Levelt, die hun producten in papieren zakjes verpakken. Toch niet heel erg slecht. Ook schoot opeens wc papier door mijn hoofd. Kun je dat ook onverpakt krijgen of koopt ze dat niet? Net zo min als schoonmaakmiddelen. Met soda en azijn kom je volgens weer andere bloggers ook een heel eind. Maar die producten liggen toch ook verpakt in de winkel? Enfin, het doet er ook niet zoveel toe waar ze alles vandaan haalt. Ik vond het vooral erg penny wise pound foolish. Heel veel inspanning met minimaal resultaat.

Schijntje

Dat klinkt wat negatief in de tijd dat we met man en macht proberen onze footprint te verlagen. En inderdaad het is ook verschrikkelijk zoals tegenwoordig alles driedubbel verpakt wordt. Het liefst in plastic. Maar als je gaat uitrekenen hoeveel CO2 en grondstoffen je bespaart door verpakkingsloos te leven en dat afzet tegen de totale hoeveelheid die je veroorzaakt is dat toch echt een schijntje. En dan vergeet ik nog even voor het gemak de hoeveelheid water en energie, die wordt verbruikt om al die flessen en zakjes voor hergebruik weer uit te wassen.

Zoden aan de dijk

Er zijn tal van andere ‘milieumaatregelen’ die altijd enthousiast gepromoot worden, die wat mij betreft in de categorie penny wise thuishoren: je telefoonoplader elke avond uit het stopcontact, je televisie niet op standby, de kachel een graadje lager, 5 minuten douchen in plaats van 10 minuten… Jawel, het bespaart allemaal energie maar wil je echt zoden aan de dijk zetten dan zijn er veel betere maatregelen te bedenken: overstappen op echte groene stroom, niet meer vliegen, geen vlees meer eten, afval scheiden en – afgezien van gewoon voedsel – zo min mogelijk kopen. Vooral dat laatste mag wat mij betreft veel meer aandacht. Af en toe lees je van weer van een andere blogger dat ze een maand lang geen kleding koopt. Dat helpt pas echt als je het minimaal twee jaar volhoudt, denk ik dan.

Spullen

De allerleukste cabaretsketch die ik ooit gezien heb is van Brigitte Kaandorp en gaat over dit precaire onderwerp.

Spullen: we komen om in de spullen. Ik in ieder geval. In mijn keukenkast staan voldoende borden, bekers en schalen om 300 jaar mee te worden. We hebben zoveel boeken dat als ik van nu af aan alleen nog maar zou lezen, ik ze nog niet allemaal uit zou krijgen. Ik wil je niet vervelen met de inhoud van mijn huis. maar één ding is mij wel duidelijk: ik moet stoppen met het kopen van spullen. Gewoon hand op de knip. Misschien alleen nog maar vervangingen. Bijvoorbeeld wandelschoenen, nu de oude versleten zijn. Maar niets nieuws meer en ook niets meer vragen voor bijvoorbeeld mijn verjaardag of Sinterklaas. Wat zou dat schelen als we dat allemaal zouden doen. Hoeveel vrachtschepen, -treinen en -vliegtuigen minder zouden dan de aarde doorkruisen…? Dat zou een boel schelen. En het allermooiste is: als we zouden stoppen met het kopen van spullen, dan hoeven we ons ook niet meer druk te maken over de verpakking.

Annemarie de Raadt

50 duurzame daden in één jaar. Lukt dat? Annemarie de Raadt van de Goede Gids gaat de uitdaging aan. Elke week schrijft ze welke duurzame daad ofwel goede gewoonte zij in haar leven opneemt. Ter informatie en inspiratie.

Lees ook mijn vorige blog: Positieve bemoeizucht