Alowieke van Beusekom (56) woont in een zelfgebouwd huisje in Friesland. Haar leven kwam in een stroomversnelling toen haar man overleed. Ze besloot haar eigen huis te maken op wielen, en om met haar huis door Friesland te gaan wandelen. Ze schreef er een boek over Langs Kantelende Wegen. Inmiddels heeft Alowieke vaste grond onder haar voeten. Ze leeft als gewortelde nomade in harmonie met de natuur en verzamelt verhalen. Of zoals Alowieke zelf zegt: “Hoe langzamer ik voortga, hoe meer verhalen komen naar me toe.” Toen ik dit hoorde werd ik enorm nieuwsgierig. Wat een bijzonder verhaal, en hoe dan? Lopen met je huis op wielen? Hoe is dat? Is dat niet vreselijk zwaar?
Foto credits Michelle van der Plas en Emma Sidlauskas
Rouwverwerking als begin van een reis
Alowieke heeft niet alleen een boek geschreven maar blogt ook op haar website. Het overlijden van haar man in 2002 heeft Alowieke op dit spoor gezet. “Vijftien jaar woonde en werkte ik in een eeuwenoude catacombe aan een Utrechtse gracht. Eerst samen met mijn man, later alleen. We hadden een rondvaartbedrijfje met antieke schuiten. Toen mijn man stierf heb ik het voortgezet. Jarenlang voer ik dezelfde route en vertelde verhalen over de geschiedenis van vroeger en nu. Uit respect voor hem, werkte ik jarenlang aan een historische werkplaats om alles wat hij had verzameld een plek te geven. In de loop der tijd merkte ik dat ik het vooral deed om zijn dood te verwerken. Ik leerde er veel van. Toen ik er klaar mee was brak ik een groot deel weer af.” Een jaar later verkocht Alowieke het huis en ging op pad. Ze wilde eenvoudiger leven, minder spullen, dichterbij de natuur.

Een huis op wielen
Via omzwervingen kwam ze op een camping in Brabant terecht en later in Friesland. Een voorbijganger zette haar op het spoor om een eigen huis op wielen te bouwen, om daarmee te kunnen rondtrekken. Drie jaar heeft ze er over gedaan om het huisje zelf te maken, één jaar om het te ontwerpen en twee jaar om het te bouwen. Het huisje bestaat helemaal uit natuurlijke materialen en is zelfvoorzienend. Water vangt ze op vanuit de lucht, en zonnepanelen zorgen voor energie. Klein en comfortabel, als een cocon om haar heen. Voor het bouwen van het huisje was natuurlijk gedegen kennis nodig van houtbewerking en constructies. Alowieke: “ Ik had al ervaring met het maken van meubels en timmeren van schepen. Ik heb bijvoorbeeld aan een zeventiende-eeuws schip in Utrecht gewerkt en veel andere timmerprojecten gedaan. Bovendien woonde ik in een buurt met veel houtbewerkers en mijn man was onder andere houtdraaier. Daardoor kon ik het huis ook zelf ontwerpen en maken”.

Een gewortelde nomade
Na drie maanden rondreizen, waarbij Alowieke wandelde en zelf haar huis op wielen voorttrok is ze geland in Rotstergaast. Daar heeft ze vaste grond onder de voeten. “Ik ben nu in Friesland en hier blijf ik. Ik houd van het land en de mensen. Ik haal mijn inspiratie uit de stilte. Een reiziger ben ik niet. Ik verzamel verhalen en ik schep ze. Soms is het daarvoor nodig om te gaan, meestal is het nodig om te blijven. Het scheppen van verhalen is voor mij een organisch proces, een gesprek met mijn omgeving, de greppels, de vogels, het water, de mensen die hier thuiszijn. Ik houd mijn bagage licht, omdat ik hier te gast ben. Een nomade dus. Maar wel een gewortelde nomade: Ik blijf zolang mogelijk op de plek waar ik ben. De relaties met de mensen en dieren worden steeds meer vertrouwd.”
Een documentaire
Dit verhaal kwam op mijn pad, omdat ik gebeld werd door Michelle (23). Zij is studente Audiovisuele media aan de HKU in Utrecht en wil samen met Emma (21 studente aan de TU Dublin) een documentaire maken over het bijzonder leven van Alowieke. Ze vroeg of ik hen daarbij kon helpen. Michelle vertelde: “Wij merken dat veel jonge mensen worstelen met de onstabiele toekomst die voor ons ligt. We willen hen een ander perspectief laten zien. Toen wij Alowieke ontmoetten, vulde het vooruitzicht van zelfvoorziening in de natuur een gat in ons. Tijdens het maken van de film gaan we zelf ook een tijdje zo leven als Alowieke, om het helemaal van binnenuit te ervaren: geaardheid, eenvoud, aandacht. We willen laten zien, dat je ook anders, dichter bij jezelf en de natuur kunt leven.”
De documentaire gaat draaien op het Campusdoc Festival in het Louis Hartlooper Complex in Utrecht. Daarnaast streven Emma en Michelle ernaar om de film te laten draaien in Friese filmhuizen en op filmfestivals.
Ben je benieuwd naar het verhaal van Alowieke in beeld? Of misschien wil je wil helpen het mede mogelijk te maken? De crowdfunding loopt nog tot en met 24 november.
Lees ook het verhaal van Wilma, die op haar 59ste het roer omgooide en als nomade ging leven.