Marjolein Jonker vertelt hoe ze aan grond kwam voor haar tiny house

Jarenlang ben ik er, op weg van mijn ouders terug naar mijn studentenstad, met de trein langs gedenderd zonder het ook maar een blik waardig te gunnen: Olst. Een gemeente met iets meer dan 8.000 inwoners waar ik niets te zoeken had. Tot een paar jaar geleden, toen ik voor ons boek bij Karin de Gorter langs ging in Aardehuizen. Een jaar later interviewde ik wethouder Marcel Blind voor ons Anders Wonen magazine over het grote aantal duurzame woonprojecten in Olst. En deze week ging ik op bezoek bij Marjolein Jonker, alias Marjolein in het klein, om haar nieuwe tiny house te bewonderen.

De vorige keer dat Marjolein en ik elkaar zagen, was nog in Alkmaar. Daar woonde ze in haar vorige tiny house op een stuk grond tussen een park en een industrieterrein, waar ze 5 jaar mocht blijven. Waar ze daarna zou wonen, was onzeker, maar daar maakte Marjolein zich geen zorgen over. Ze had een paar jaar eerder de sprong in het diepe gewaagd en was de onzekerheid die daarbij komt kijken inmiddels gewend.

Een sprong in het diepe

“Ik woonde in een prima huurhuis in Oudkarspel,” vertelt Marjolein. “Het was niet duur, ik had veel ruimte en een tuintje op het noorden. Maar er was weinig natuur in de buurt en ik wilde iets anders. Dat wilde ik eigenlijk al heel lang, maar ik kon in mijn eentje maximaal 170.000 euro lenen. Met dat bedrag kan je eigenlijk niks. Dan zou ik er qua plek op achteruit gaan en meer betalen per maand.” En dus bleef het bij dromen, tot dat Marjolein op Pinterest een tiny house tegenkwam.

“Ik vond het een heel schattig huisje, begon steeds meer tiny houses te verzamelen op mijn Pinboard en praatte er op een gegeven moment zoveel over, dat mijn vrienden er gek van werden. ‘Ga het nou maar gewoon doen!’ zeiden ze. Dat was het duwtje dat ik nodig had. Er waren toen nog geen tiny houses in Nederland, maar ik dacht: ‘dan ben ik maar de eerste.’ Ik begon redelijk naïef aan dat project, maar één ding was heel helder: ik wilde niet blijven zitten in een situatie waarin ik niet gelukkig was.”

In een schommelstoel op de veranda

We zitten op de veranda van haar nieuwe tiny house als Marjolein vertelt over haar sprong in het diepe een paar jaar geleden. Met een kop dampende thee in de hand, kijken we vanaf de veranda, licht heen en weer wiegend in een schommelstoel, naar de grootste zonnebloemen die ik ooit gezien heb. De druppels van een verse regenbui liggen nog op het heldergroene gras (ook al zo’n unicum na een droge zomer als deze). En aan de horizon pakken de donkere wolken van een volgende bui zich samen. “Wat wil je nou nog meer dan dit,” verzucht Marjolein tevreden.

Een duurzame wijk met tiny houses

Hier in Olst heeft ze een kavel gekocht in de duurzame wijk Olstergaard. Om ons heen wordt nog volop gebouwd. Ook het huis van Marjolein is nog niet helemaal af. De veranda waar we zitten, moet uiteindelijk een kas worden die aan haar tiny house vast geplakt zit. “Het was oorspronkelijk niet de bedoeling dat ik een nieuw tiny house zou laten bouwen,” vertelt ze. “Maar mijn oude huis voldeed niet aan de nieuwbouweisen van deze wijk. Dus moest ik een moeilijke keuze maken: mijn kavel opgeven of kijken of ik de financiering rond kon krijgen voor dit tiny house en mijn oude verkopen.”

Dat klinkt als een ‘no brainer’, maar dat was het niet. Marjolein was behoorlijk gehecht geraakt aan haar oude huis waarmee ze haar tiny house-avontuur begonnen was. Ze was één van de eerste Nederlanders die in een tiny house ging wonen. “Het was nog behoorlijk stressen,” herinnert Marjolein zich. “Ik had de huur van mijn huis in Oudkarspel al opgezegd en mijn tiny house was bijna af, maar ik had nog steeds geen plek waar ik het neer kon zetten.”

Tijdelijke grond voor je tiny house

Uiteindelijk mocht ze, met nog wat andere tiny houses, op een tijdelijke plek in Alkmaar wonen. “Vijf jaar voelde als een eeuwigheid,” vertelt ze. “Ik had alle tijd om op zoek te gaan naar een stuk grond waar ik permanent kon blijven.” Bij het vinden van een stuk grond voor je tiny house zijn twee dingen belangrijk volgens Marjolein: je moet er vroeg bij zijn en je moet flexibel zijn qua locatie, want de ruimte is schaars. “Olst had ik zelf nooit bedacht als locatie. Maar het is prachtig hier. De IJssel en het bos zijn allebei vlakbij, net als Zwolle, Deventer en Zutphen. Ik kan hier oud worden als ik wil.”

Een nieuw tiny house

Het nieuwe tiny house is van alle gemakken voorzien. Onder de veranda ligt een waterzak van JustNimbus voor de opslag van regenwater waarmee ze de wc kan doorspoelen en de was kan doen. Op het dak liggen zonnepanelen waarmee ze haar eigen energie opwekt. Ookin  het glazen dak van de kas zijn zonnecellen verwerkt. Binnen staat een speksteenkachel die urenlang warmte blijft uitstralen na een uurtje stoken. En in het huis, dat gebouwd is met biobased materialen (morgen meer over wat dat precies is), is een nestkastje voor zwaluwen en een ruimte voor vleermuizen ingebouwd. “Olstergaard is tenslotte een natuurinclusieve wijk,” lacht Marjolein.

De hele maand oktober staat bij hetkanWEL weer in het teken van Anders Wonen (check hier de pagina met alle uitleg). Dat betekent dat we extra veel verhalen over andere manieren van wonen schrijven en dat we verschillende online masterclasses én een excursie organiseren. Wil je niks missen van deze maand? Schrijf je dan vooral in voor onze Anders Wonen Nieuwsbrief: deze ontvang je elke donderdag in je mailbox en stopt automatisch aan het einde van de maand. Super fijn dat je er weer bij bent dit jaar! Wij hebben er in ieder geval ongelooflijk veel zin in.