Heb je een rotbui? Baal je? Zo stap je eruit!

Soms gaat alles megalekker. Je bent blij met je werk, geniet van de mensen om je heen en tussendoor fantaseer je over het maken van een reis naar ’s werelds allermooiste plekje. En dan gebeurt er iets. Je hebt haast en je auto start niet. Iemand op straat loopt je bijna omver. Of de ketchup is alwéér op.

Van ’t een komt ‘t ander

Het hoeft niets groots te zijn, maar dat ene dingetje kan ervoor zorgen dat je in je hoofd een klein stapje maakt. Een stapje als: “Waarom heb ik dit nu weer?” Of: “Wat hebben mensen soms toch!?”

Vervolgens maakt je hoofd binnen no-time zesendertig nieuwe stapjes. En voor je het weet zit je op leveltje ‘’WTF, echt alles wat ik heb valt uit elkaar!” of “Iedereen is alleen maar met zichzelf bezig, waarom zou ik me nog inzetten voor de wereld?”. Ja, we zijn er soms bijzonder goed in zijn om onszelf vanuit het niets de put in te praten.

That escalated quickly

Het lastige is alleen dat we dit meestal niet zo bewust doorhebben. Sterker: we geloven dat wat we denken wáár is. We belanden hierdoor vrij snel in een alles-is-klote-mindset en gaan onbewust op zoek naar een bevestiging van onze alles-is-klote-theorie.

Niet fijn voor jezelf natuurlijk. Maar ook voor anderen is ’t nu niet een feest om bij je in de buurt te zijn. Een conflict zit bovendien in een klein hoekje. Vanuit een negatieve mindset is er namelijk best wel wat mis met de ander en de kans bestaat dat deze mening wordt geventileerd (“Je zou ketchup kopen!!!”). En dan wordt het allemaal nóg iets minder gezellig.

Je moet het maar zien

Dit alles is eigenlijk behoorlijk eenvoudig in de hand te houden. Wat er voor nodig is? Simpelweg doorhebben dat je in een negatieve bui zit EN vervolgens beseffen dat wat je denkt zéér waarschijnlijk enorme onzin is. En ja, dat is soms best lastig. Want op een vreemde manier is het toch ook wel lekker om in zo’n bui te blijven hangen…

En zit er ook niet een kern van waarheid in wat je tijdens je rotbui denkt? Misschien wel. Maar spreek met jezelf af dat je je ‘problemen’ pas weer analyseert als je in een betere, constructievere bui bent. In 99,9% van de gevallen leidt dit tot andere, fijnere (!) resultaten. Eigenlijk ben je nu even niet voor rede vatbaar.

Het probleem is het probleem niet

Iemand die vastzit en/of baalt heeft een heel andere prioriteit dan hij of zij denkt. Je problemen zijn niet de dingen waar je op dat moment mee bezig bent. Je perceptie is je probleem. De aandacht hoeft dus helemaal niet naar het oplossen van de problemen, maar naar je staat van zijn!

De enige vraag die je jezelf hoeft te stellen is daarom: hoe zorg ik ervoor dat ik me weer goed ga voelen? Vaak helpt naar buiten gaan al. Of trek je hardloopschoenen aan en ren een rondje. Yoga en meditatie zijn ook een optie, waarbij gezegd moet worden dat de overstap van een rotbui naar rustig je adem tellen als ietwat lastig kan worden ervaren.

Het maakt niet uit, verzin een manier. Maar wat je op momenten als deze vooral niet moet doen, is jezelf serieus nemen.