Van wereldstad Londen naar een Zweeds hutje in het bos. Rosie Hood-King uit Noord-Holland is van het ene naar het andere uiterste gegaan. Dat ging niet over één nacht ijs. Ze zegde haar baan op, wandelde duizenden kilometers en lange tijd was een tentje haar thuis. Nu verbouwt ze sinds twee jaar eigenhandig een huisje in Zweden en deelt die renovatie met duizenden volgers op Youtube (Roaming Wild Rosie). En dat alles zonder auto. “Ik heb mijn rijbewijs nooit gehaald. En er zijn toch al veel te veel auto’s. Op de fiets neem ik de tijd en fiets ik langzaam door de natuur naar de bouwmarkt.” Ze vertelt haar verhaal aan HetKanWel.
“Ik spreek nog zo weinig Nederlands, alleen met mijn ouders. Dus sorry als mijn zinnen een beetje krom zijn”, begint Rosie (41) haar verhaal. Maar liefst zeventien jaar woonde en werkte Rosie (haar naar het Engels verbasterde naam) in Londen. “Daar was ik een echte citygirl. Werken in interieurdesign, uit eten, naar wijnbarretjes, winkelen. Ik was dol op blazers. Ik had wel veertig blazers in de kast hangen”, zegt ze lachend. “Ik kom uit een heel klein dorp in Noord-Holland met 800 inwoners. Ik vond een grote stad fascinerend. De anonimiteit ervan. Eigenlijk wilde ik zelfs naar New York, maar dat was te duur.”
Alles opzeggen
Ze werkte er als binnenhuisarchitect. “Het was tien jaar heel erg leuk om te doen. Maar ik kwam op een gegeven moment niet meer verder. Ik wilde graag iets kopen, maar zelfs na al die jaren werken kon ik nog steeds geen hypotheek krijgen die hoog genoeg was voor een appartement.” Dus bedacht ze wat anders. “Ik werd wakker en dacht: ik ga op reis. Ik ben niet gevoelig voor de norm of iemand die luistert naar de mening van andere mensen. Ik voel wat bij mij past en dan ga ik dat doen.” Reizen was nooit echt haar ding, maar op dat moment voelde het goed. “Ik heb alles opgezegd en ben een half jaar naar Azië gegaan.”
Alleen wandelen
Daar ontmoette ze haar toenmalige vriend, die haar introduceerde in het langeafstandswandelen. “We wilden door Tasmanië lopen. Tentje gekocht, schoenen gekocht. Maar na een week ging het uit”, lacht ze. Stond ze daar, op een eiland in Australië. “Ik heb toen zelf ook maar een tent gekocht en heb de route alleen gewandeld. Kwamen we elkaar elke keer weer tegen, heel ongemakkelijk.” Het alleen-kamperen was in het begin spannend. “Die eerste drie maanden was ik doodsbang. Maar ik realiseerde al snel, in de wilde natuur lopen meestal geen krankzinnige mensen. En ik kwam erachter dat ik heel goed ben in alleen zijn. In dat tentje voel ik me thuis.”
Spullen weg
Rosie reisde en wandelde de helft van het jaar de wereld rond, slapend in haar tentje. En de andere helft werkte ze als freelancer in Londen en sliep ze bij vrienden of in hostels. Tot Covid kwam. “Ik kon nergens naartoe, niet wandelen, werkte vanuit mijn airBnB. En merkte dat ik vanuit huis werken eigenlijk heel prettig vond. Daarnaast was mijn leven veranderd van Londens meisje naar langeafstandswandelaar. Hoe onzinnig is het om alleen maar te werken voor dure etentjes en om spullen te kopen? Ik had meer interesse in de natuur. Ik wilde geen groepen mensen meer om me heen en geen troep meer kopen. Heb veel spullen weggedaan, want als ik wandel heb ik al die spullen niet nodig.”
Ze gaf zichzelf vijf jaar om een alternatief woonplan te bedenken, zodat ze op een andere manier kon leven. Via Youtube (“want in coronatijd ging ik uit verveling veel video’s kijken op YouTube”), zag ze dat mensen goedkoop een huisje kochten in Zweden. “Na drie maanden was ik er wel uit. Ik kocht een ticket, nam mijn spaargeld op en vloog negen maanden daarna, na de lockdown, naar Zweden. Toen heb ik binnen een maand dit huis gevonden”, grinnikt ze.
Roaming Wild Rosie
Nu is ze twee jaar verder en zit ze, zonder rijbewijs, midden in de bossen van Zweden. “Ik kan gewoon de bus of de fiets pakken.” Haar huis verbouwt ze eigenhandig, kamer voor kamer. In haar tuin probeert ze haar eigen groente te verbouwen. En ze runt een een goedlopend Youtube-account, waarop ze haar leven en verbouwing deelt. Ze kan er van leven. “Het is geen vetpot, soms doe ik nog een freelance klus. Ik heb nu zo’n zeventigduizend volgers.” Ze vindt het heerlijk om alleen te zijn. “Er zijn geen mensen waar ik mee moet praten of voor moet zorgen. Ik kan gewoon dingen doen. Ik voel me nooit alleen. Ik heb een paar goede vrienden en familie die ik zie, dat is genoeg.”
Op de fiets naar de bouwmarkt
Lange afstanden legt ze af op de fiets. Zelfs naar de bouwmarkt. “Ik haal hout en isolatiemateriaal en neem het mee in mijn karretje achter de fiets. Met een fiets moet je de tijd nemen om ergens te komen. Ga ik langzaam door de natuur. Dat geeft me meer het gevoel dat ik in de natuur woon, dan dat ik binnen tien minuten in de grote stad rij. En er zijn toch al te veel auto’s.” Duurzaamheid is geïntegreerd in haar leven. “Ik denk er niet echt over na. Ik ben gestopt met drinken, met onzinnige spullen kopen. Ik wil omringt zijn met goede producten. Ik kijk automatisch naar wat bij een houten huis past, en dat is geen plastic.”
Zweden
Rosie gaat van haar huis geen ‘homestead’ maken. “Ik hou van verandering. En als dit huis af is, wil ik misschien wel weer een nieuw project starten in Zweden. Want wat moet je anders doen hier in de bossen? Renoveren is niet altijd leuk, vooral niet als het koud is. Zelf een huis bouwen lijkt me eigenlijk veel leuker. Maar dat zie ik dan wel weer. Ik ga gewoon mee met wat er is. De moeilijkheid is onderdeel van wat ik nu doe en dat is niet erg. Het hele plan is heel leuk. Hier zijn, huisje verbouwen, dat mooi maken. Dingen gaan op en neer, dat is altijd zo. Ik heb nooit spijt gehad.”
Lees ook het verhaal van Anne, Martijn en Espen die kozen voor een off grid leven in Zweden. En het verhaal van Angèle en Marc die het roer omgooiden en een huis in Zweden kochten, in the middle of nowhere.
