Inspirerende initiatieven: Plantenasiel Zwolle

Foto: Kees Muizelaar
Foto: Kees Muizelaar

Inspirerende initiatieven is de nieuwe HetkanWel-rubriek over mensen die met bijzondere projecten bezig zijn. Van gezellige ontmoetingsplekken tot repair café’s, van guerrilla gardening tot groene festivals. Daarnaast belichten we mensen die aan de weg timmeren: onderweg met een fris idee of op weg naar een nieuwe samenwerking. Soms zijn het frisse initiatieven die nét zijn begonnen, soms zijn het projecten waar je al al eerder van hebt gehoord. Één ding hebben al deze initiatiefnemers gemeen: ze hebben allemaal de wens om de wereld een stukje mooier te maken. Vandaag belichten we Daan en Mirthe van Plantenasiel Zwolle.

Ergens in Zwolle staat het pand van Stichting Focus. Deze stichting zet zich in voor de verbetering van de positie van mensen die niet vanzelfsprekend hun weg vinden in de maatschappij, met een speciale aandacht voor psychiatrie. In dit pand gebeurt van alles en nog wat: van dagbesteding tot workshops, van kunst tot Kwartiermaken. In dit pand staan ook een aantal frisgroene planten van Plantenasiel Zwolle. Dit groene asiel zet zich in om planten zonder verzorger alsnog een goed leven te geven. Planten worden hier opgelapt, gestekt, vertroeteld en verzorgd, tot ze klaar zijn voor een nieuwe eigenaar. Daan & Mirthe zorgen er voor dat alle plantjes op een goede plek terecht komen. Maar werken aan zo’n plantenasiel, hoe werkt dat eigenlijk?

Wat is jullie achtergrond?
Mirthe is in de achterhoek op een boerderij geboren, waar ze al heel jong meehielp in de moestuin. Ze heeft altijd een liefde voor planten gehad en kent geen huis zonder groen. Ze heeft de kunstacademie gedaan en is nu 12 jaar zelfstandig ondernemer. Naast beeldend kunstenaar is zij ook werkzaam als huisschilder. Bij Daan kwam de liefde voor planten eigenlijk pas toen hij Mirthe ontmoette. Daan groeide op in Zoetermeer. Al gauw ontdekte hij de muziek. Van jongs af aan is hij bezig met muziek maken, liedjes schrijven, zingen en het liefst alle instrumenten bespelen. Sinds kort is daar een passie bijgekomen, die van documentairemaker. Wij leerden elkaar zes jaar geleden kennen toen Mirthe een cultureel festival organiseerde en Daan daar live verslag van deed. Inmiddels wonen wij samen met onze kinderen Tobin en Loek in Zwolle.

Waar verdienen jullie je brood mee?
Mirthe is inmiddels 12 jaar zelfstandig ondernemer als autonoom beeldend kunstenaar. Omdat dat niet genoeg geld opbrengt om van te kunnen leven heeft zij haar eigen schildersbedrijf. Daan is sinds een paar jaar afgekeurd en is nu vooral huisvader.

Jullie steken een deel van jullie tijd in een bijzonder project, willen jullie daar iets meer over vertellen?
Onze missie is dat meer mensen zich realiseren dat planten levende wezens zijn en het dus niet verdienen om als wegwerpobject te worden behandeld. Daarnaast is het voor ons een heel fijn gevoel om zowel de planten als de mensen blij te kunnen maken. Inmiddels hebben we bijna 1400 volgers en meer dan duizend planten aan een nieuw thuis geholpen. Voor ons is de missie dus al geslaagd.

Hoe zijn jullie op het idee gekomen voor het plantenasiel?
Wij hebben altijd al veel planten van de straat gered, die daar als grofvuil waren achtergelaten. Die planten lapten wij op en maakten we ook stekjes van, die we vervolgens weer als cadeau aan anderen gaven. Op een gegeven moment zagen we op AT5 een item over iemand die hetzelfde deed en daar de naam plantenasiel aan had gegeven. Wij herkenden onszelf er zo in dat we diezelfde avond (juni 2013) een Facebookpagina gestart zijn. Het sloeg gelijk enorm aan en binnen een week stonden we met ons plantenasiel in de Volkskrant. Sindsdien is het erg hard gegaan en worden we door veel mensen benaderd om ofwel een nieuw thuis voor hun planten te vinden ofwel een plant willen adopteren.

Foto: Plantenasiel Zwolle
Foto: Plantenasiel Zwolle

Wat was jullie grootste leermoment tijdens de opzet van Plantenasiel Zwolle?
Ons plantenasiel begon vanuit ons eigen huis. Ten eerste hadden wij soms meer dan tweehonderd planten thuis staan en ten tweede kregen wij dan wekelijks wel vijfentwintig mensen over de vloer. Het was heel intensief en een te grote belasting voor ons gevoel van thuiszijn. We hebben toen de samenwerking opgezocht met een sociale organisatie bij ons in de buurt – stichting Focus – waar wij ons plantenasiel mochten onderbrengen. We bleven zelf de verzorging en coo?rdinatie doen maar hoefden niet steeds ons huis open te stellen als er planten gebracht en gehaald moesten worden. Stichting Focus nam ons zo het sociale aspect uit handen.

Wij zijn de afgelopen jaren veel benaderd door media, studenten of andere geïnteresseerden die met ons wilde samenwerken of iets van ons wilden. We zouden er soms zo een werkweek mee kunnen vullen. Hierdoor ontstond soms erg het gevoel van “moeten” in plaats van “willen”. Dit bracht te veel druk met zich mee, omdat dit een passie van ons is die we naast onze andere werkzaamheden doen. Daarom hebben we besloten om het kleiner te houden. Op die manier blijft het voor ons behapbaar en heel erg leuk om te doen.

Wat vinden jullie het leukste aan dit project?
Het is hartstikke gaaf om bijna dode planten na een tijd weer op te zien bloeien. Bij elk nieuw groen blaadje worden we gelukkig. Ook is het heerlijk om met de aarde bezig te zijn. Voor ons een rustmoment in het toch wel hectische bestaan. Het houdt je in het hier-en-nu. Daarnaast voelt het zo goed om iets weg te kunnen geven en dankbare gezichten te zien. Eerst van degene van wie je een plant krijgt, daarna van degene die diezelfde plant adopteert.

Hebben jullie de wens om geld te verdienen met dit initiatief, en wil je toelichten waarom wel of niet?
Het liefst zouden wij een wereld zonder geld zien. Geld is ooit ontstaan als ruilmiddel maar het heeft ook iets kils. Wij hebben er met ons plantenasiel bewust voor gekozen om zoveel mogelijk met gesloten beurs te werken en geld een zo klein mogelijke rol te laten spelen. Omdat wij alles weggeven krijgen we van veel mensen spontaan donaties of giften, zoals potten, potgrond maar ook de locatie bij stichting Focus. We zijn een groot voorstander van de geef- of deeleconomie.

Hebben jullie nog een mooi voorbeeld van een adoptie-verhaal?
Verhalen zijn vooral bijzonder van de mensen die hun planten aan ons geven. Er was eens een stel die ons een 40 jaar oude yucca kwamen brengen in hun dierenambulance. Tatuu tatuu, daar kwam de bijna 3 meter hoge yucca naar ons toe. Vanaf kleins af aan was hij bij hun opgegroeid. Zelfs hun kinderen zijn onder die yucca verwekt. Een zeer dierbare plant voor hun die helaas tegen het plafond aangroeide. Hij was toe aan een groter huis. Of neem nou mevrouw Wesselink (82 jaar), een plantenliefhebber puur sang. Toen zij hoorde van ons plantenasiel heeft ze ons gelijk gebeld en meer dan honderd stekjes gebracht. Blij als een kind dat ze haar kindjes een goed thuis kon geven. Inmiddels doen we dit elk jaar met haar en zijn er al zeker 200 mensen blij geworden met een plantje van mevrouw Wesselink.

Hoe kunnen mensen die niet in Zwolle wonen ook mee doen?
Inmiddels zijn er meerdere plantenasiels opgericht door het hele land. Mensen buiten Zwolle kunnen dus op zoek gaan naar de dichtstbijzijnde en daar hun plant brengen of er juist een adopteren. Is er geen plantenasiel bij jou in de buurt? Overweeg dan om er zelf een te starten. Het is dankbaar werk en is de moeite zeker waard!?

Hebben jullie nog wensen voor de toekomst?
Onze grootste wens is dat wij ooit overbodig zullen gaan worden. Tot die tijd gaan wij rustig door met dit concept.

Meer weten over Plantenasiel Zwolle? Klik dan hier voor de Facebookpagina.

Ben of ken jij iemand die ook aan een inspirerend initiatief werkt? Dan kan je ons een mailtje sturen op redactie@hetkanwel.nl. Als je in het onderwerp ‘inspirerende initiatieven’ zet komt het bij de juiste persoon terecht. We zijn benieuwd!

De bovenste foto is van Kees Muizelaar, de andere afbeeldingen zijn van Plantenasiel Zwolle

Foto: Plantenasiel Zwolle
Foto: Plantenasiel Zwolle

Over de schrijver

2 gedachten over “Inspirerende initiatieven: Plantenasiel Zwolle”

  1. Geweldig! Wij hebben thuis pleegplanten (vanwege werk in het buitenland van een kennis) en ook planten geadopteerd van overleden familieleden of mensen die hun plant in de groene container wilde dumpen.
    Na de kerst worden levende kerstbomen gewoon bij het grof vuil geplaatst. Zet de boom in een pot (of in de grond) voor de volgende kerst! Planten zijn levensvormen, geen vuilnis.

Reacties zijn gesloten.