Eerder dit jaar wist Marjolein Jonker van Tiny House Nederland de gemoederen behoorlijk op te schudden met de mededeling dat ze weer in een gewoon huis ging wonen. Inmiddels woont ze inderdaad in een appartementje, maar: het is tijdelijk. Door haar op handen zijnde verhuizing naar de groene wijk Olstergaard in Olst en de nieuwe BENG normering voor huizen, zag ze zichzelf genoodzaakt haar ‘oude’ tiny house te verkopen en te gaan voor een nieuw ontwerp. “Met pijn in mijn hart,” zegt Marjolein hierover.
Afscheid nemen
Het afscheid van haar ‘oude’ tiny house was emotioneel. “Ik heb daar vijf jaar met heel veel plezier in gewoond. Je kan in die tijd echt een band opbouwen met een huis en als je er zoveel van jezelf ingestoken hebt, zoals ik, dan is die nog veel sterker.” Marjolein was één van de eersten in Nederland die in een tiny house ging wonen en moest daarom letterlijk het wiel uitvinden. Na een jaar van dromen, plannen maken, gesprekken voeren en leveranciers zoeken, werd haar tiny house realiteit. Dimka Wentzel bouwde het naar een ontwerp van Ontwerpstudio Walden. En toen de gemeente Alkmaar haar een tijdelijke woonvergunning van 5 jaar gaf, werd het huisje naar z’n plek gebracht.
Nu is het dus verkocht. “Ik heb echt wel wat tranen gelaten. Het voelde toch alsof ik het huisje in de steek liet. Maar toen ik het leeggehaald had en de nieuwe koper het kwam halen, voelde het goed. Hij is destijds ook bij de bouw komen kijken en gaat er zoveel plezier mee beleven en nieuwe geschiedenis mee maken, dat ik het heb kunnen afsluiten. Ik ben mijn huisje dankbaar voor de vijf mooie jaren.” Zelf woont ze nu in een tijdelijke woning in Langedijk en verhuis ze half december naar een tijdelijke woning in Olst, vlakbij de nieuwe wijk waar ze in het voorjaar hoopt te gaan wonen.
Het nieuwe tiny house
“Het nieuwe huisje wordt ook fantastisch!” roept ze uit. Ze gaat in een zogenoemde Sprout wonen, ontworpen door de Woonpioniers. Aan het tiny house zit een kas gebouwd, die voor extra betaalbare meters zorgt en energetische voordelen oplevert. Het huisje bestaat uit een houten skelet, met een isolatie van hennep-jute mix, gecombineerd met een houtvezelplaat en een Platowood gevelbekleding van Nederlands populier. Het huisje wordt in z’n geheel, inclusief installaties, keuken en badkamer, op locatie gefabriceerd. Daarna wordt het met een dieplader naar Olstergaard vervoerd, waar het met behulp van grote schroeven in de grond gefundeerd wordt.
Een stukje aarde
In principe kan die fundering dus ook weer weg, zonder sporen na te laten, mocht Marjolein ooit met haar nieuwe huisje willen verkassen. Maar dat hoeft niet, want waar ze in Alkmaar nog een tijdelijke woonplek van vijf jaar had, heeft ze in Olst een kavel gekocht. “Ik vind het heel bijzonder dat ik straks een stukje aarde heb waar ik voor mag zorgen. Ik ga mijn stinkende best doen om er een groot paradijs van te maken: alles biologisch, volgens de principes van de permacultuur, met groenten, bloemen, planten, insecten, vogels en een tafel met gratis eten uit de moestuin voor de buurt. Ik wil ook cider gaan brouwen en een zaden bibliotheek aanleggen. Het is een stukje pensioen, die tuin: straks heb ik mijn huis afbetaald en kan ik grotendeels uit mijn eigen tuin eten. Dan heb ik geen pensioen nodig.”
Omdat ze in Olst permanent kan wonen, heeft Marjolein ervoor gekozen om haar nieuwe tiny house wel aan te sluiten op het waternet. “Ik vang nog wel het regenwater op voor de wasmachine en het doorspoelen van de wc, maar uit de kraan en douche komt gewoon leidingwater.” Daarmee laat ze ook meteen zien dat je als tiny housebewoner niet per se ‘off grid’ hoeft te wonen, zoals ze in haar vorige huis wel deed. “Ik wek nog wel mijn eigen stroom op met zonnepanelen.”
Oud worden in een tiny house
In dit huis kan ze makkelijk oud worden. “Ik slaap in eerste instantie nog op een loft, net als in mijn oude huisje. Maar als ik ooit slecht ter been word en niet meer elke dag die trap op en af wil, kan ik beneden gaan slapen. In dat extra kamertje heb ik nu mijn kantoor.” Die toekomstbestendigheid is één van de redenen waarom Marjolein een nieuw tiny house wilde, maar de voornaamste reden was de BENG norm, die sinds 1 januari van dit jaar geldt. BENG staat voor Bijna Energie Neutrale Gebouwen en is een belangrijke stap om de energievraag en CO2-uitstoot van gebouwen en woningen te beperken. “Het punt is alleen dat er vooral gekeken wordt naar de manier van bouwen. Zo moet mijn tiny house, net als ‘gewone’ huizen, muren hebben die 30 centimeter dik zijn. Dat had mijn oude tiny house niet. En hoewel ik een veel kleinere energie afdruk had dan een gemiddelde villa met jacuzzi, kan het dus toch zo zijn dat mijn tiny house niet aan de eisen voldoet en die villa wel.”
De sprout van de Woonpioniers
Stiekem droomde Marjolein altijd al van een Sprout. “Als ik ooit een ander huisje moet, wil ik die. Dat dacht ik al een tijdje.” Dus een ramp is het niet. Door de aangebouwde kas, heeft het huisje bovendien extra leef oppervlakte. De deuren naar de kas kunnen volledig open, net als de deuren van de kas naar buiten. “De kas ga ik voor de helft gebruiken voor plantjes, voor de andere helft wordt het een verlenging van de woonkamer, want zodra het lekker weer is, kan je in die kas goed zitten.” Het is de bedoeling dat Marjolein in maart of april in haar huisje kan. “Dan is de nieuwe wijk Olstergaard nog minimaal een jaar een bouwput, maar ik kijk er nu al naar uit. Dan kan ik ook beginnen met de aanleg van mijn tuin.”
Foto van Marjolein: Lopke van de Reijt, middelste: tekeningen van Woonpioniers van de Sprout, onderste foto: Platowood
