Omdenkcasus: wreed klasgenootje wordt gestopt

432734059 94842Ea465
Foto: D. Sharon Pruitt, Flickr

Vanaf het moment dat Sara binnenkomt in haar nieuwe klas op de basisschool is het mis. Het meisje kampt met overgewicht, ziet er kwetsbaar uit en is meteen het mikpunt van pesterijen. Vooral Margie, de leider van de groep, maakt het bont.
Gangmaker Margie neemt het voortouw bij het pesten. Ze noemt Sara een ‘menselijke vuilnishoop’ en weigert haar tot het volleybalteam toe te laten omdat ze ‘te dik’ is. Haar trouwe volgelingen nemen Margies gedrag over en uiteindelijk staat Sara algemeen bekend als ‘de blob’. Gelukkig weet de juf raad.
Juf G is woedend, vooral op Margie. Het liefst zou ze het populaire meisje door elkaar schudden, om haar duidelijk te maken hoe wreed haar gedrag is. Een brief schrijven lijkt de juf vervolgens een beter plan, maar ook daarin komt ze niet verder dan Margie met verwijten om de oren slaan. Dat gaat niet werken, besluit juf G, dus ze gooit alle oude versies weg. Uiteindelijk schrijft ze Margie deze brief:
Beste Margie,

Ik heb je hulp nodig. Zoals je vast wel hebt gemerkt, wordt Sara sinds ze bij ons in de klas zit elke dag gepest en belachelijk gemaakt. School moet erg moeilijk voor haar zijn. Je vraagt je vast af waarom ik jou daarover schrijf. Ik heb gezien dat jij leiderschapskwaliteiten hebt en dat je vrienden veel respect voor je hebben. Als jij hen duidelijk maakt dat iemands gewicht niks zegt over hoe leuk of aardig iemand is, zullen het plagen en de nare grappen waarschijnlijk stoppen. Ik weet dat deze brief veel van je vraagt, maar ik heb er vertrouwen in dat jij een manier zult vinden om Sara’s schooldagen gelukkiger te maken.

Vriendelijke groet
Juf G

Margie reageert niet op de brief, maar na een paar dagen houden het pesten en de grappen op. Sara wordt gevraagd om mee te helpen bij het decor voor het schooltoneel en Margie kiest haar zelfs in het volleybalteam. Sara is dolgelukkig. De docent ook.
Bron: Omdenken.nl // Pam van der Veen
Omdenken is denken in termen van kansen en niet van problemen. Het is een manier van denken waarbij je kijkt naar de werkelijkheid zoals die is, en wat je daar mee zou kunnen. Je gebruikt in feite de energie van het probleem voor iets nieuws.
Meer omdenkcasussen
Het ontstaan van de carrotmob
Voor afval wordt goud geld betaald
Designbureau ontwerpt couveuse van automaterialen

12 gedachten over “Omdenkcasus: wreed klasgenootje wordt gestopt”

  1. Elisabet, mijn ega, ging ooit met mijn jarige zoontje, zijn jongere zusje en een twaalftal op de verjaadag uitgenodigde kindertjes lopend en met het openbaar vervoer naar ondermeer een bioscoop in de binnenstad. Eén van de genodigde kinderen was een jaar of twee ouder dan de rest en kon zich nogal irritant gedragen. Het probleem werd door Elisabet gezien en ze gaf deze rakker de verantwoordelijkheid voor de groep om veilig over te steken en zich in de bus te gedragen. Dat werkte fantastisch en het werd voor iedereen een feest. Ik begrijp de juf daarom maar al te goed. Ze zal vast nog wel eens iets verzinnen voor dat overgewicht. Maar er is geen garantie dat de juf opnieuw scoort. Net als bij volleybal.

  2. Ja maar, als je wilt winnen met je volleybalteam hoef je toch geen dikke kinderen in het team op te nemen omdat ze zielig zijn? Als je in het volleybalteam wilt komen, dan moet je daar je best voor doen, dat weet iedereen. Ben je te dik, heb je pech.

    1. Ugh, jij bent een man. Dat zie je zo aan dit antwoord. Geen gevoel. Het gaat om gym… Een gymles. We weten dat mannen eindeloos competitief zijn maar tijdens de gymles zou iedereen een kans moeten krijgen. Deze lerares doet eens wat aan het pesten en dat is goed om te zien. Meestal hebben ze er geen zin in.

  3. Het blijkt natuurlijk een kutkind. De oorzaak waarom dat kind dat doet wordt niet aangepakt.
    Ongetwijfeld heeft ze al een nieuw slachtoffer.
    Mij een veel te zachte aanpak.

    1. Natuurlijk wordt de oorzaak aangepakt. Je buigt haar pest gedrag om. Elke pester is in wezen ook een slachtoffer. Kutkinderen bestaan volgens mij niet.

    2. er bestaan geen kutkinderen. dat is gewoon regel nummer 1. als een kind pest dan doet ze dat voor een reden en die reden ligt vaak thuis. Ik ben het er wel mee eens dat dit een te oppervlakkige manier van aanpakken is omdat bij allebei de kinderen niet wordt gekeken naar het waarom van de problemen. Dit is typisch symptoom oplossing.

  4. Rechtstreeks uit het boekje 'hoe om te gaan met pesten', maar desalniettemin altijd goed om weer eens met de neus op de feiten gedrukt te worden. Te veel juffen en meesters hebben de neiging om de andere kant op te kijken of uiterst onverschillig te reageren "dat gebeurt hier niet hoor" of "nooit iets van gemerkt".

Reacties zijn gesloten.