De Britse studente Lucy Hughes van de Universiteit van Sussex ontwikkelde plastic van vissenhuid. Dit vissenplastic, ofwel MarinaTex zoals het heet, is een alternatief voor single-use plastics. Ze won er de James Dyson Award mee. Met 38.000 euro krijgt ze de kans om het plastic van vissenhuid verder te ontwikkelen voor massaconsumptie.
Plastic van vissenhuid
Lucy studeert Product Design en moest voor haar laatste jaar een nieuw product ontwikkelen en kwam terecht bij de visindustrie. In de commerciële visserij hebben de huiden van de vis geen waarde. Jaarlijks wordt er 50 miljoen ton afval geproduceerd en Lucy wilde onderzoeken of dat ook anders kon. Ze ging op zoek naar een manier om dit afval opnieuw te kunnen gebruiken en er zo waarde aan toe te voegen.
Flexibel, sterk en vervuilt niet
Toen Lucy de huid in haar hand had, besefte ze dat er heel veel potentie in zat. Het is sterk, flexibel en je kunt het goed heel goed buigen. Het zou een goed alternatief kunnen zijn voor plastic. Ze mixte een mengsel van vissenhuid met moleculen van schaaldieren en agar van rode algen en begon met testen. Na 7 maanden was ze in staat om er een soort doorschijnende plaat van te maken, die volgens James Dyson sterker is dan polyethyleen. Het materiaal is eetbaar, verteert in vier tot zes weken in de compost en vervuilt niet.
In deze video legt Lucy uit hoe ze het maakt en waarom ze het ontwikkelde.
Kind van de rekening
Het is natuurlijk geweldig dat we een alternatief kunnen ontwikkelen voor plastic, want jaarlijks produceren we zo’n 242 miljoen ton plastic afval, waarvan 100 miljoen ton in zee belandt, maar ergens knaagt het. Met ons afval maken we het leven in zee onmogelijk voor dieren en planten, maar tegelijkertijd vangen we 171 miljoen ton aan vis (in 2016) om op te eten. Van het afval van de visvangst, maken we dan weer plastic, waarbij de vissen de prijs betalen van onze overconsumptie.
Mocht dit in grote hoeveelheden geproduceerd worden, vervuilen we wel weer minder. Als je dit plastic in zee dumpt is het een stuk minder schadelijk, maar als het leidt tot massaproductie van vissenplastic, dan blijft overbevissing een feit. En het lijkt er op, alsof dierenwelzijn helemaal geen rol speelt. Mij lijkt dit een catch 22. Of kunnen we dit plastic gebruiken ter overbrugging. Tot we stoppen met de zeeën leegvissen en ook veel minder plastic gebruiken? Hoe denk jij daarover?
7 gedachten over “Deze studente won 38.000 euro om plastic van vissenhuid te maken”
vissen hebben net als alle dieren ook gevoel, als veganist zou ik dus geen verpakking willen van een dier dat het al zo zwaar heeft op deze planeet…….. verzin iets beters!!!
Natuurlijk moeten we minder plastic gebruiken.
Maar we moeten ook realistisch zijn en inzien dat het plastic gebruik in de huidige maatschappij niet overnacht zal stoppen.
In sommige gevallen gaat het gebruik van plastic zelfs voedselverspilling tegen.
Al het plastic met papier vervangen is ook geen oplossing. Papier is dan wel beter afbreekbaar dan plastic, maar dat zou een hoop papier vragen /kosten en dat kan niet alleen maar uit gerecycled papier gemaakt worden.
En als ik mij niet vergis word er voor het huidige bioplastic niet van een afvalstroom gemaakt, dus dat zou zeker een vooruitgang zijn.
Persoonlijk ben ik vrij radicaal, en zou ik willen dat we alle vissen (en andere dieren) met rust laten en veganistisch leven. Dat we helemaal geen plastic meer gebruiken, en gaan voor duurzame consumptie, dingen opgebruiken, repareren en zuinig doen. Maar ik zie ook in dat de wereld zo niet is, en waarschijnlijk ook niet zo gaat zijn. Dus dan is dit geen gekke (tussen)oplossing.
*Nog een kleine opmerking, in het artikel word gesproken over ” maar tegelijkertijd vangen we 171 miljoen ton aan vis (in 2016) om op te eten” terwijl in het filmpje gezegd word dat de 171 miljoen ton enkel de afvalstroom is (de hoeveelheid vis is nog veel meer). Dus volgens mij is daar een klein foutje ingeslopen.
Eens met alle eerder achtergelaten commentaren.
Ik heb nog wel een persoonlijke punt. Ik ben levensgevaarlijk (anafylactisch) allergisch voor vis en schaaldieren. Ik kan me niet voorstellen dat voedsel, als het in de toekomst in dit soort plastic wordt verpakt, geen gevaar vormt voor mensen zoals ik. In het artikel kom ik hier niets over tegen. Dat zou inhouden dat je erg beperkt wordt in je mogelijkheden. Ik ben een groot voorstander van niet-verpakte zaken, maar dit is niet voor alles mogelijk.
Heeft iemand suggesties?
Ik ben blijkbaar zo gebiologeerd en bezorgd door en om al dat plastic afval, dat ik aanvankelijk las….Deze studente won 38,000 Euro om vissenhuid van plastic te maken…..Het lijkt me een mooi plan, maar wat de drie reacties hierboven ook al melden, dat matigen met plastic ook een uitstekend plan is.
Elke matiging is altijd goed. En plastic maken uit visafval is een win-win mogelijkheid. Om nu al van een catch 22 te spreken, met de suggestie dat de productie van visplastic een verdere overbevissing teweeg brengt lijkt me voorbarig. De reguliere op aardolie gebaseerde plasticproductie zal eerst nog aan banden gelegd moeten worden… Daar kan dit een (deel) oplossing voor zijn… naast de ontwikkeling van andere bioplastics.
Vraag is evenwel, wat de bron is van de aangehaalde cijfers? Hoeveel energie wordt er gebruikt in dit proces? En zet dat af tegen de reguliere productie van plastic…
Minder verbruiken is onze grootste opdracht. Kritisch kijken naar alle gemakzuchtige , krote-termijn pret en nonsens die we ons veroorloven. De troep van de Action, Alibaba en bol.com niet meer aanschaffen. Het zal de economie keihard raken, maar dat moet dan maar. Terugschalen zal pijn doen. Maar pijn hebben is beter dan uitsterven.
Ik ben het helemaal met je eens, Sjoerd. Minimaliseren is het beste wat we met zijn allen kunnen doen. Ik hoop zo dat steeds meer mensen zich hiervan bewust worden!
Reacties zijn gesloten.