Mijn plasticvrij scheren experiment mondde deze week uit in een waar bloedbad. De verkoopster van de safety razor had me nog zo gewaarschuwd dat deze mesjes Scherp zijn met een hoofdletter S. En dus was ik, in mijn beleving, ultra voorzichtig te werk gegaan. Ik had het mesje zonder kleerscheuren uit z’n verpakking weten te halen en in het houdertje weten te schroeven. En ook mijn oksels waren ongehavend uit de strijd gekomen. Maar toen…
Ik ben van het model ‘rats, rats en klaar’ onder de douche. Dat gaat eigenlijk al mijn hele leven goed. De keren dat ik mezelf serieus gesneden heb, zijn denk ik op één hand te tellen, waarmee ik maar wil aangeven dat ik in beginsel nou ook weer niet zo’n prutser ben op het gebied van scheren. Omdat ik gewaarschuwd was, besloot ik deze eerste plasticvrije scheerbeurt bovendien ook nog eens heel mindful niet onder de douche te doen, maar het al mijn aandacht te geven bij de wastafel waar de zeep niet te snel weg zou spoelen. Ik ging te werk met een blok scheerzeep (want als je plasticvrij gaat, pak je het goed aan) en ging aan de slag.
Rode riviertjes
Toen mijn benen ‘klaar’ waren en ik het resultaat trots in ogenschouw wilde nemen, zag ik dat ik ongemerkt meer had opengehaald dan ik überhaupt ooit voor mogelijk had gehouden. De rode riviertjes stroomden langs mijn schenen naar beneden, met elk een willekeurig startpunt halverwege mijn been, zo leek het. Het waren niet de moeilijke bochten rondom mijn enkels waar het mis was gegaan, maar halverwege mijn scheen, mijn kuit, onderaan mijn knie of net iets boven mijn enkel.
Uiteindelijk zat ik met 8 pleisters op mijn linkerbeen en 5 op mijn rechterbeen aan de keukentafel de balans op te maken. Want deed het hoopje pleisterafval op tafel mijn pogingen om zero waste te scheren niet te niet? Dit was nog nauwelijks een zero waste exercitie te noemen op deze manier.
Een safety razor
Een safety razor is eigenlijk niets meer en niets minder dan een ‘ouderwets’ scheermes van metaal waarbij je een enkelvoudig scheerblad heel simpel tussen een top- en basisplaat schroeft. Een kind kan de was doen. De eerste patenten stammen al uit de 19e eeuw en het ‘krabbertje’ (zoals het ook wel genoemd wordt) groeide daarmee uit tot een goed alternatief voor het klassieke, open scheermes.
Okselwerk
Mind you, dit was in een tijd waarin vooral mannen zich schoren, want vrouwen zijn hun oksels pas rond 1915 gaan scheren, toen ze voor het eerst mouwloze jurken gingen dragen. De scheerindustrie adverteerde in die dagen steeds vaker in vrouwenbladen en zo werd het – dankzij marketing en reclame – langzamerhand not done om als vrouw ongeschoren door het leven te gaan. Overigens moest in die begintijd nog wel vaak worden uitgelegd hóe je je als vrouw moest scheren, want door het gebrek aan ervaring hadden we in die tijd blijkbaar geen idee. Op dat punt ben ik voor mijn gevoel zo langzamerhand ook aangekomen. En wat blijkt? Ik ben niet de enige, want er staan hele tutorials online met duizenden views. Zoekt en gij zult vinden.
Plasticvrij scheren
Ten eerste: gebruik genoeg scheerschuim en maak je been weer nat als het te droog wordt. Dan: het snijvlak staat loodrecht op het handvat, waardoor de hoek van het scheren iets anders is dan je met de wegwerpmesjes gewend bent. Zet het blad niet in een hoek van 90 graden op je huid, want dan snijd je jezelf (aha!), maar gebruik een hoek van ongeveer 30 tot 35 graden. Vervolgens: het blad is vele malen scherper dan bij een wegwerpmesje. Hierdoor hoef je minder druk (lees: geen druk) te zetten als je met het mesje over je huid ‘schraapt’. Laat het mes z’n werkt doen dus. En tot slot: scheer met korte, zachte bewegingen, zodat je de hoek en richting makkelijk kan aanpassen. Dus niet in één rits van onder naar boven (zoals ik gewend was). Hoe langer je erover doet, hoe beter het resultaat (wordt op YouTube gezegd). Neem vooral rond je enkels en bij je knieën de tijd.
[box] Nog even wat feiten op een rij:
- Een wegwerpscheermesje kan je ongeveer vijf tot zeven keer gebruiken
- Mannen doen gemiddeld twee tot drie keer met een mes, vrouwen meestal een maand
- In de Verenigde Staten worden per jaar zo’n 2 miljard scheermesjes weggegooid
- Een wegwerp scheermes bestaat uit metaal, plastic en rubber en is lastig te recyclen
- Het scheermes van een safety razor is alleen van metaal en dus makkelijker te recyclen
- Het is bovendien goedkoper: je doet er langer mee en je betaalt per saldo minder
- Dat geldt helemaal voor vrouwen, die gemiddeld 43% meer betalen voor toiletartikelen
- De navulmesjes worden doorgaans in een kartonnen verpakking verkocht, scheelt weer
- Een safety razor is geen merk, er zijn dus verschillende merken te koop
- Tot slot: niet scheren is natuurlijk ook een optie, steeds meer vrouwen doen dit
[/box]
Wat is jouw ervaring met plasticvrij scheren? Laat het ons weten door hieronder een reactie achter te laten. Lees ook ons blog over suikerharsen, een andere manier om goedkoop en plasticvrij te ontharen.
5 gedachten over “Plasticvrij scheren: hoe pak je dat aan?”
Hoezo scheren zeg! tss
knip wat te lang is en verder heeft t een reden dat t daar groeit.
Ik ben een man… kennelijk is dit een vrouwending? Scheer me twee of drie keer per week en doe gemiddeld twee of drie maanden met mijn wegwerp scheermes… Het is een opklikmesje van Gilette. Jaren met een krabbertje geschoren, Daarna wisselend tussen wilkinson en gilette naar de huidige mach zoveel met 5 mesjes. Ik wil nooit meer terug. Dit is echt veel beter, huid gladder, bijna nooit sneetjes.
Ik weet niet of het scheermesje wat idd ca. 20 keer meegaat opweegt tegen dertig keer scheren met een opklik ding met een beetje plastic. Bigger fish to fry denk ik dan. Zoals de plastic verpakkingen om vegaburgers.
Is niet scheren misschien de beste optie?
Heb sinds een halfjaar een safety razor van bambaw. Scheer met een klein beetje zeep zowel oksels, benen als bikinilijn zonder me te snijden. Merk vooral dat je minder hard hoeft te drukken. Alleen rondom knieën en enkels ben ik iets voorzichtiger. Misschien ligt het ook aan het merk?
Hier valt wel iets over te vertellen; Inmiddels ben ik, man 62 jr. Mijn vlassige jeugdbaardje schoor ik probleemloos met een veiligheidsscheermes (safety razor), dat zo genoemd werd, omdat je er je hals niet echt mee kon doorsnijden, zoals met zo’n klapmes. De kunst was vooral om voldoende zeep te gebruiken en het mes in een schuine hoek over je huid te bewegen. Als je dan toch een beetje ging bloeden, dan kon je het bloeden stelpen met een blokje aluin, of met een vloetje uit je shagbuil. (papiertje waarmee je sigaretten draaide) . Kort daarna kwam het dubbele scheermesje. Het eerste mesje tilt het haar op en het tweede mesje snijdt het af, zo luidde de reclame slogan. En inderdaad veroorzaakte dat minder bloed, hoewel dat ook afhankelijk was van het merk en naar mijn mening, van de hoek van de mesjes in de houder. Nu heb ik zelf een erg gevoelige huid. Zo mag de kapster (tot haar frustratie) mijn nekharen nooit scheren, want dan loop ik drie dagen met een schrijnende nek. Mijn nek doe ik zelf héél voorzichtig met een tondeuse.
Ook mijn benen zijn dermate gevoelig dat ik bijna geen lange broek kan dragen. In de winter draag ik een zachte pyjamabroek onder mijn lange broek. In de zomer liefst een korte. Omdat mijn lichaam en benen erg behaard zijn, bedacht ik een paar jaar geleden dat het misschien zou kunnen helpen als ik mijn benen glad zou scheren. Dat heb ik tijdens een vakantie uitgeprobeerd. RAMPZALIG!!! Mijn benen waren geïrriteerd, pijnlijk en rood. Ik kon slechts een zwem boxershort dragen en wijdbeens lopen. Mijn vrouw liep zich de hele dag te bescheuren van het lachen.
In de hoop dat ik uw dag een beetje heb mogen opvrolijken met mijn leed,
verblijf ik vriendelijk groetend,
Janic.
Reacties zijn gesloten.