Hoe zou de wereld eruitzien als power vrouwen aan het roer stonden? Een interessante (en vooralsnog tamelijk hypothetische) vraag waar ik graag over fantaseer. Ik stel me dan voor dat A, we eens een keer ophouden met zaken als geweld, intimidatie, terreur en oorlog. En B, dat we een keer grof geld gaan investeren in het behoud van moeder aarde en het verzekeren van onze toekomst, oftewel het milieu. Ik weet dat dit misschien enigszins idealistisch en naïef klinkt, maar er zijn wel degelijk voorbeelden te verzinnen die deze hypothese ondersteunen.
Elizabeth Warren
Nu Elizabeth Warren zich een paar dagen geleden heeft terug getrokken als presidentskandidaat voor de Democraten in de Verenigde Staten ben ik enigszins somber gesteld over vrouwen aan de macht. De strijd om het presidentschap zal nu 100% zeker gaan tussen twee witte, oude mannen van 70+ en dus moeten we weer minimaal 4 jaar wachten voordat een vrouw kans maakt op dit ambt. Warren zelf was zich daar ook pijnlijk van bewust: “Ik weet het. Al die mooie beloftes en al die kleine meisjes, die nu weer vier jaar moeten wachten. Dat is moeilijk.”
Angela Merkel
Ook de opvolger van bondskanselier Angela Merkel lijkt vrijwel zeker weer een oude, witte man te worden. En daarmee zou je kunnen zeggen, dat alles weer ‘terug bij het oude’ is en we niks zijn opgeschoten. Maar goed, ik houd het toch altijd liever op het halfvolle glas en stort me daarom vol overgave op de paar inspirerende voorbeelden van jonge (!) vrouwen aan de macht, die zich het afgelopen jaar tamelijk onverwacht in de kijker van het wereldtoneel wisten te spelen.
Jacinda Ardern
Zo is daar de 40-jarige Nieuw-Zeelandse premier Jacinda Ardern, die vorig jaar alom geprezen werd vanwege haar warme en doortastende optreden na de aanslag in Christchurch. ‘Jacinda Ardern liet de wereld zien hoe een leider moet zijn’, kopte The Guardian bijvoorbeeld. Met empathie voor de overlevenden, een snelle implementatie van praktische maatregelen en vooral ook haar weigering om zich te laten verleiden tot anti-islamitische retoriek.
“We each hold the power – in our words, in our actions, in our daily acts of kindness – let that be the legacy of the 15th of March,” zei ze. “A responsibility to be the place that we wish to be. A place that is diverse, that is welcoming, that is kind and compassionate. Those values represent the very best of us. But even the ugliest of viruses can exist in places they are not welcome. Racism exists, but it is not welcome here.”
Welzijn voor welvaart
Niet alleen kreeg de premier een staande ovatie voor haar speech, maar ze wist er ook de aandacht en bewondering van de internationale pers mee te trekken. Iets wat haar mannelijke voorgangers nog niet voor elkaar hadden gekregen, waarvan akte. Maar niet alleen haar optreden na Christchurch trok de aandacht, ook haar politiek waarin ze welzijn vóór welvaart plaatst, baarde opzien. Of misschien wel een zucht van verlichting: eindelijk!
Om te bepalen hoe het land ervoor staat, werd vanaf nu niet alleen meer naar economische factoren gekeken (geld), maar ook naar sociale en culturele factoren en naar de stand van de natuur en het klimaat. Een vrouw naar ons hart en -hoogst waarschijnlijk- ook naar het hart van Kate Raworth, die met haar Donut Economie het economisch denken op de kop zette.
Sanna Marin
De tweede vrouwelijke politieke leider, die dit jaar de aandacht trok, was de 34-jarige Finse premier Sanna Marin. Zij bezorgde Finland de primeur van jongste, vrouwelijk leider ter wereld en stelde een kabinet aan met maar liefst 11 vrouwelijke ministers (van de 19). De vijf partijen waarmee ze het land bestuurt, worden allemaal geleid door een vrouw, waarvan er vier onder de 35 zijn. Dat biedt hoop op tenminste iets van een frisse wind, zou je zeggen.
Dat juist Finland met allemaal jonge, vrouwelijke politieke leiders komt, is trouwens niet helemaal toevallig. Belangrijke politieke functies worden hier al tijden door power vrouwen ingevuld. Zo heeft het land al twee keer eerder een vrouwelijke premier gehad. Finland staat samen met IJsland, Noorwegen en Zweden dan ook bovenaan de ranglijst gendergelijkheid van het World Economic Forum. En dat, terwijl een ‘vooruitstrevend’ land als Nederland in 2019 verder zakte naar plek 38. Ik herhaal het nog maar eens: plek 38!
De jonge meiden op de vroegere middelbare school van Marin begrijpen trouwens niet waarom er zoveel aandacht is voor de vrouwelijke premier, zo valt te lezen op de site van de NOS. “Het geslacht doet er helemaal niet toe. Wat telt, is wat ze doen om bijvoorbeeld de CO2 terug te dringen.” En daar ben ik het natuurlijk van harte mee eens, al denk ik wel dat het geslacht er niet toe doet in Finland, ómdat er zoveel vrouwelijke leiders zijn. Bij ons in Nederland, plek 38 (ik herhaal het nog maar eens), doet geslacht er wel degelijk toe. Want waar blijft onze vrouwelijke premier? Ik bedoel, geen van de regeringspartijen heeft een vrouwelijke leider. En van onze 24 bewindsleden is minder dan de helft vrouw.
Power vrouwen
Nieuw-Zeeland en Finland zijn misschien niet de grootste of machtigste landen ter wereld, maar laten we zeggen dat het hier allemaal begint. Op naar een vrouwelijke president in de Verenigde Staten bij de volgende verkiezingen. Michelle Obama bijvoorbeeld. Of Oprah Winfrey. Of de jonge, hyper getalenteerde power vrouw Alexandria Ocasio-Cortez.
Fijne Internationale Vrouwendag vandaag! En laat ons via een reactie hieronder weten welke power vrouwen jij bewondert of graag aan het roer ziet staan.
2 gedachten over “Deze power vrouwen veranderen de wereld”
Thea Beckman schreef in de jaren tachtig de trilogie Kinderen van Moeder Aarde. Dat gaat over een samenleving geleid door vrouwen tegenover een andere samenleving geleid door mannen. Het verschil is duidelijk.
Het is fictie maar zo herkenbaar. Ik heb de boeken in een adem uitgelezen.
Ben er nog niet van overtuigd dat vrouwen het beter zouden doen. Er zijn ook vrouwen die niet perse het beste voor hebben met anderen. En nee , ik ben geen man.
Reacties zijn gesloten.