Stilte op kantoor: werkt dat nou wel of niet?

Mijn eerste stappen op werkgebied zette ik bij de publieke omroep in Hilversum. Ik werkte daar jarenlang voor verschillende radioprogramma’s op verschillende zenders. De werkvloer was vaak één grote open vloer waar verschillende redacties verschillende programma’s aan het voorbereiden waren. De radio stond altijd aan. De tv stond altijd aan. De papieren vliegtuigjes, frisbees en voetballen vlogen om je oren. En van tijd tot tijd kwam iemand voorbij op een skippybal of een oxboard (ik overdrijf niet). Er was in ieder geval nooit stilte op kantoor. 

Stilte op kantoor

Toen ik als freelancer aan de slag ging, zette ik mijn eerste stappen buiten de radiowereld en kwam ik op een dag terecht op een kantoortuin waar stilte de standaard was. Als twee mensen even iets moesten overleggen, duurde dat kort en gebeurde dat fluisterend. Als ik iemand telefonisch moest interviewen, moest ik daarvoor een apart kamertje reserveren, zodat de anderen er geen last van hadden. Het resultaat was, dat ik hele dagen in mijn eentje in dat kleine kamertje zat, omdat ik geen zin had om drie keer op een dag met mijn hele hebben en houden heen en weer te sjouwen. Ik miste de drukte van de radioredactie.

Stilte-uren op het werk

Van de week las ik in de Volkskrant dat steeds meer bedrijven experimenteren met stilte-uren op het werk. Een paar uur waarop er helemaal niet gepraat mag worden en je je dus voor de volle 100% op je werk kan concentreren. In België werd in 2017 zelfs Stille Dinsdag in het leven geroepen. Dit is een heel dagdeel in de week, waarop er niet alleen niet gesproken mag worden, maar ook niet gemaild.

Het idee van de stilte is, dat je in een werkflow komt waarin je volledig gefocust bent. Als je constant gestoord of afgeleid wordt, kost het heel veel energie om je concentratie vast te houden of terug te vinden. Aan het einde van een werkdag ben je dan zo moe, dat het moeilijk is om ’s avonds weer op te laden.

Concentratieproblemen

Kantoorexpert Japke-d. van NRC Handelsblad is enthousiast over stilte-uren op het werk. Hij bezoekt regelmatig kantoren voor de krant. Er is vaak te veel lawaai, te veel gezelligheid en er wordt te veel vergaderd. Oftewel: als je écht iets af wilt krijgen, is kantoor de laatste plek waar je moet zijn. Stilte-uren kunnen daar verandering in brengen.

Uit onderzoek van het Center for People and Buildings in Delft blijkt ook, dat 43% van de mensen in een open kantoorruimte ontevreden is over de concentratiemogelijkheden (34% is tevreden). Daar waar ik in bovengenoemd voorbeeld regelmatig thuis ging werken om mijn interviews ongestoord te kunnen doen, gaan anderen dus thuis werken omdat het daar stiller is en ze zich dus beter kunnen concentreren.

https://www.youtube.com/watch?v=Jq-MTCv01Ns

Stilteruimtes op kantoor

Overigens zegt promovendus Hoendervanger van de Hanze Hogeschool in Groningen in de Volkskrant, dat stilte-uren ook beperkend zijn. Je moet namelijk precies in dat tijdvak geconcentreerd aan het werk, terwijl sommige mensen juist op andere tijdstippen van de dag meer gefocust zijn. Hij pleit dan ook niet voor stilte-uren, maar stilteruimtes op kantoor. En dan niet een klein kamertje waar je in je eentje stil zit te werken. Maar een hele ruimte waar je met meerdere mensen in stilte werkt zonder afleiding of overleg. Zoiets als een bibliotheek dus eigenlijk.

Ook het AD schreef vorig jaar dat het moderne werken weliswaar een rumoerig gebeuren is, maar dat het stil maken van een kantoortuin daar niet per se de juiste oplossing voor is. “De ongestoorde mens blijkt best lui,” zegt Coenders (hoofd werkplekinnovatie bij Colliers International) in het artikel. Als je weet dat je de hele dag de tijd hebt om iets af te maken, neem je ook de hele dag de tijd. Als je weet dat je elk moment gestoord kan worden, ontstaat er een gevoel van urgentie. Je gaat dan opschieten om genoeg af te krijgen voordat de afleidingen komen.

Dynamisch werken

Hij stelt bovendien, dat jonge mensen graag dynamisch werken: in een team samen bezig met een project. En dus continu in contact met elkaar om te overleggen. Om dat dynamische werken vol te houden, heb je een plek nodig waar je je af en toe kan terugtrekken. Ook hij is dus voorstander van stilteruimtes of zones, waar je net als in een bibliotheek stil en geconcentreerd kan werken tot je weer moet bellen of overleggen. Dan verkas je weer naar je ‘reguliere’ werkplek.

Hoe gaat het eraan toe op jouw kantoortuin? En wat vind je van het idee van stilte-uren of stilteruimtes? Laat het ons weten door hieronder een reactie achter te laten.