Wie weet wat duurzaam voedsel is?

DE WEEK IN VOEDSEL – Goed nieuws! Nederlanders kopen steeds meer duurzaam voedsel. Tenminste, als we de labels mogen geloven. Daar zit nu juist een deel van het probleem: door de wildgroei van keurmerken en labels zien we door de bomen het bos niet meer. Wat speelt er allemaal?

Recentelijk werd door de Monitor Duurzaam Voedsel bekendgemaakt dat voor het vierde jaar op een rij, de verkoop van ‘duurzaam voedsel’ stijgt. Vooral bij de eieren en het visschap in de supermarkt letten consumenten beter op de labels op de verpakking.

De NOS zette een mooi rijtje onder elkaar, waarin het ook opviel dat de aardappelen, groente en fruit minder duurzaam werden gekozen. Op de site van Monitor Duurzaam Voedsel is te lezen dat de cijfers voortkomen uit de producten met labels die als duurzaam omschreven zijn en door onafhankelijke experts worden gecontroleerd.

Vraag naar duurzaam
Staatssecretaris Sharon Dijksma liet weten dat ze deze groei een belangrijke stap in de goede richting vond, maar dat we er nog niet zijn. Mensen informeren over duurzame producten werpt zijn vruchten af, aldus Dijksma.

Daar heeft ze helemaal gelijk in, de aandacht voor voedsel lijkt groter dan ooit. Toch zette NRCQ vraagtekens bij de cijfers van de Monitor Duurzaam Voedsel. In het stuk ‘aandacht voor duurzaam voedsel helemaal niet zo groot’ komt NRCQ met drie redenen waarom we uiterst kritisch moeten kijken naar de gepubliceerde cijfers.

Landbouwbeleid
Duurzaam voedsel gaat natuurlijk niet alleen over producten in de supermarkt. Ook voor restaurants en andere eetgelegenheden geldt dat hoe de producten geproduceerd worden van essentieel belang is. Boeren en beleidsmakers zijn druk bezig om vorm te geven aan het nieuwe Europese Landbouwbeleid (wacht, niet wegklikken, misschien saai maar wel belangrijk!).

In 2013 is afgesproken dat het landbouwbeleid ambitieus ‘vergroend’ gaat worden. Maar over wat dat nou in de praktijk betekent, zijn de politiek, beleidsmakers en boeren het toch niet helemaal eens.

Een van de belangrijkste vragen die nu speelt, is of de zogenaamde ‘vanggewassen’ mee mogen tellen in de vergroening van de landbouw. Een vanggewas is een plant, bijvoorbeeld winterrogge of klaver, dat na het hoofdgewas (bijvoorbeeld maïs) geteeld wordt met de bedoeling de overgebleven meststoffen en mineralen voor de bodem te bewaren, als het ware op te vangen.

Critici noemen het ‘greenwashing’: is dit een voorbeeld van ambitieuze verduurzaming, of is het telen van deze vanggewassen iets dat de boer toch al zou doen, vergroening of niet?

Kromkommer
Naast de labels in de supermarkt en de informatie gegeven in de horeca, zijn er steeds meer manieren om duurzaam te eten. Hoewel kromme groenten het in Nederlandse supermarkten niet goed doen, zijn ze prima te eten. Maak er bijvoorbeeld een soepje van, dat zorgt er meteen voor dat we minder weggooien.

De dames achter Kromkommer gingen u al voor en lanceerden afgelopen week zelfs drie soepen, gemaakt van kromme groentes, die in kleine supermarkten te koop zijn. En in Amsterdam gaat de 21ste een pop-up restaurant open wat gebruik maakt van de groenten van de dag, die het bord normaal niet halen. Wat is er vandaag geoogst? In Instock krijg je het meteen op je bord.

Mandarijntje
Ondertussen lift heel Nederland een beetje mee op foodcraze van de afgelopen jaren. PostNL kondigde zelfs aan versproducten te gaan bezorgen. Een mandarijntje door de brievenbus is dus niet langer strikt van Sinterklaas, maar misschien wel gewoon van je oma die je kind wat extra gezondheid wenst.

Een mandarijntje dat dan wel weer gebrand moet worden als ‘super WK-fruit’, dat dan weer wel, want ‘gezond mandarijntje’ slaat niet aan bij uw kroost. Dat u het even weet.