Winterkamperen staat misschien niet op je bucketlist, maar in combinatie met een wandeling is het een ervaring om nooit te vergeten. En dat komt – spoiler alert – niet door de ontberingen of de kou, maar door het ijzingwekkende avontuur dat zo’n tripje met zich meebrengt.
Stel je het begin van een Zweedse thriller voor. Twee vrouwen in een verlaten, koud en donker bos. De batterij van beide telefoons is leeg. Ze zijn verdwaald en de hond van een van de vrouwen rent plotseling achter een wild dier het bos in, verdwijnt uit zicht en reageert niet op het geroep van de vrouwen. De tijd dringt. Over een half uur is het niet alleen pikkedonker, maar gaat ook de receptie van de camping waar ze overnachten dicht. De vrouwen kijken elkaar aan: “Zullen we opsplitsen, zodat een van ons hulp kan halen en de ander de hond kan blijven zoeken? Of kunnen we toch beter bij elkaar blijven?”
Als kijker van de film zou je het uit willen schreeuwen: ‘Nee! Nooit opsplitsen’, want ergens tussen de camping en de plek waar de hond verdween, stond namelijk een gruwelijke seriemoordenaar. Maar het was geen film, er was geen seriemoordenaar en dus gebeurde er niets. De hond kwam na dik een kwartier weer kwispelend aanlopen en de vrouwen wisten de camping zonder de hulp van Google maps op eigen houtje op tijd te vinden. Al werden ze naast gastvrij ook enigszins bezorgd ontvangen: we hadden jullie eerder verwacht en kregen jullie niet te pakken op je mobiel.
Niet in Zweden, maar winterkamperen in Uden en omgeving
Die vrouwen, dat waren natuurlijk Wyke en ik. En we waren niet in Zweden, maar op Avontuur Dichtbij in de buurt van Uden (Brabant) en het kenmerk van een avontuur is natuurlijk, dat er onverwachte dingen gebeuren. Vooral als je – ondanks alle juiste informatie en verwachtingen – jezelf matig hebt voorbereid, zoals wij. Maar nu loop ik echt op de zaken vooruit. We gaan eerst even terug in de tijd.
IVN Trektocht de Maashorst
Wyke en ik liepen de ingekorte IVN trektocht de Maashorst. Dit is een van de 8 IVN Trektochten , meerdaagse wandel- en fietstochten dwars door Nederlandse natuurgebieden. Je volgt routes uitgestippeld door échte kenners van het lokale gebied en waant je buiten de gebaande paden. Zo kom je langs de mooiste plekken.
Ons avontuur startte in Rosmalen waar we na een treinreis van 1,5 uur op de regiotaxi stapten. Een vriendelijke, gepensioneerde heer, die deze route als vrijwilliger reed, zette ons in the middle of nowhere uit de bus onder de rook van Uden. Daar stonden we dan met een goed humeur, een klein rugzakje, een enthousiaste hond en honger. Want die lunch, die waren we als eerste vergeten voor te bereiden. Bij het startpunt van onze wandeltocht mochten we niet met de hond naar binnen, maar een kilometer verderop liepen we langs Restaurant De Teugel in Uden waar ze zowaar een heerlijk vegan tomatensoepje hadden met wat brood.
Over de Maashorst De Maashorst. Een oeroud landschap met heidevelden, weiden en bossen, hoogteverschillen en open vlakten, stuifduinen, beekjes, akkerdorpen. Allemaal grijpen ze terug op de eeuwenoude historie van De Maashorst, waarin het de bewoners waren die het gebied in de loop van vele eeuwen vorm gaven. In de laatste ijstijd liet de Maas, die door dit gebied stroomde, grof zand en grind achter. In die periode zorgden breuken in de aardkorst ervoor dat delen van de grond omhoog kwamen. Deze hoger gelegen delen, de horst, zijn nog duidelijk in het landschap terug te vinden. Zo ontstond ‘De Maashorst’. Dit letterlijk ‘bewogen’ landschap heeft in de loop van millennia een variatie aan woeste gronden, uitgestrekte heidevelden en bos gehad. Dit zie je op veel plekken nog steeds terug.
Het startpunt vlakbij Uden
Al kletsend, liepen we met stevige pas door drassige weilanden en mooie dorpjes. Af en toe moesten we een stukje omlopen, omdat hevige regenval delen van de route onder water had gezet en mijn wandelschoenen niet meer waterdicht bleken te zijn. Maar we kwamen zonder al te veel vertraging uit op het hoogtepunt van onze bestemming: de Maashorst. Het bleek inderdaad een adembenemend en veelzijdig natuurgebied met bossen, open vlakten, stuifduinen, beekjes en heel veel dieren.
Een telefoon met een lege batterij
We keken nog een paar keer goed op de kaart, want de batterij van onze telefoons liep razendsnel leeg. Of dat door de kou kwam, of door de routeapp die batterij slurpte, daar werden we het niet over eens, maar onhandig was het wel. Ook omdat onze meegebrachte powerbank (goede voorbereiding!) leeg bleek te zijn (slechte voorbereiding!)
Na wat gemopper omarmden we het feit dat onze trip ineens was veranderd in een offline event. Dat scheelde bovendien qua koude handen die hiervoor de hele tijd uit handschoenen moesten komen om langs de route te swipen. Het bleek wel lekker om niet op je telefoon te hoeven kijken om echt op te gaan in onze omgeving. We zagen roofvogels, wisems (van ver) en wilde paarden (van heel dichtbij).
Over Avontuur Dichtbij Avontuur Dichtbij is een jonge reisorganisatie. Ze organiseren meerdaagse wandel-en fietstochten en citytrips in Nederland, België, Duitsland en Luxemburg. Daarnaast organiseren zeook duurzame bedrijfsuitjes. Avontuur Dichtbij wil een aantrekkelijk en waardevol alternatief bieden voor verre reizen. Zowel individuele reizigers als groepen kunnen ervaren dat je niet ver hoeft te reizen om écht weg te zijn.
Een warm welkom bij Hartje Groen
Uiteindelijk kwamen we – met wat vertraging door de hond – net op tijd op onze bestemming aan. De camping waar we overnachtten heette Hartje Groen in Schaijk en was net zo idyllisch als de naam deed vermoeden. De camping is een IVN Gastheer van het landschap: een lokale recreatieondernemer die onderdeel is van het speciale IVN-programma, zodat zij alles over hùn natuurgebied kunnen vertellen.
Het centrale punt van de camping was het gebouw met een receptie en gezellige huiskamer waar iedereen gebruik van kon maken. Er lag thee en koffie, de open haard kon je zelf aansteken en er lagen stapels spelletjes. Je kan er het hele jaar door kamperen in een tentje, maar ook in een gezellige blokhut. En daar hadden wij een plekje. De blokhut was fris (en ’s nachts moest je alsnog buiten naar de wc, zoals dat gaat op een camping), maar met een straalkacheltje, een enorme stapel dekbedden en niet teveel thee voor het slapengaan was het goed te doen.
Navigeren op de trektocht Navigeren op deze trektocht doe je via de IVN Route app. Voor elke dag is een route uitgestippeld, vergezeld door een audioverhaal ‘De mysterieuze munt’. Je volgt hoofdpersoon Willeke van der Wijst die op zoek gaat naar haar oorsprong in De Maashorst. Samen met Willeke trek je door de Maashorst, het oergebied in Brabant, en ontdek je verstilde bossen, heidevelden, kleinschalige akkerlandschappen, zandverstuivingen, prehistorische grafvelden en het beroemde wijstverschijnsel.
Een diner in Schaijk
Het restaurant naast de camping was ’s avonds niet open, maar we konden fietsen lenen die ons in tien minuten in Schaijk brachten, waar we bij Eetcafe De Notaris aten. Het was vrijdagavond en een drukte van jewelste. Ondanks een beetje gemor van een van de obers – want waarom hadden we niet gereserveerd (puntje voorbereiding) – kregen we toch een plekje waar we én leuk geholpen werden én met wat kleine aanpassingen een vegan gerecht voorgeschoteld kregen.
Een stevig ontbijt
Na een wat woelige nacht, die misschien te maken had met een snurkende hond, konden we rustig wakker worden onder het genot van een heerlijk vegan ontbijt. Alle ingrediënten voor een goede start waren aanwezig. Na ons kwam ook een stel binnen, dat als echte die hards, in een tent had overnacht. Ze vertelden dat ze elke maand een weekendje gingen kamperen en deze camping – dankzij de gezellige woonkamer – toch wel een van hun betere (lees: comfortabele) ervaringen was.
Een hert midden op het pad
Met een zwaar hart – we hadden daar rustig nog een extra nachtje willen blijven – verlieten we deze heerlijke plek om onze tocht te vervolgen. En alsof we direct beloond werden voor het trotseren van de kou, stond er midden op het pad een hert. Minutenlang keken we naar elkaar, tot ze zich omdraaide en parmantig het bos in huppelde. Uiteindelijk kwamen we uit bij ons eindpunt Vakantiepark Zevenbergen in Heesch waar de belbus ons zou ophalen om naar station Osste brengen. Het was maar goed dat ik nog even belde waar ze ons verwachtten, want blijkbaar hadden ze de pick-up de volgende dag in de agenda staan, maar binnen een uurtje waren ze er.
Via Den Bosch gingen we weer terug naar huis en het leek alsof we een week met vakantie waren geweest. In het voorjaar gaan we terug om de volledige route te lopen, maar winterkamperen staat nu wel op onze favorieten lijstje.
