Zonnepanelen werken maar de helft van de dag. Dat maakt ze een stuk minder efficiënt. En als er bewolking is, wordt er ook minder elektriciteit opgewekt. Het bedrijf Shimizu heeft een even unieke als ambitieuze oplossing verzonnen: zonnepanelen op de maan.
Het lijkt een 1 april grap, maar Shimizu is serieus. Het bedrijf wil een ring van zonnepanelen bouwen langs de evenaar van de maan. Deze ring moet een constante hoeveelheid zonne-energie leveren die met laserstralen en elektromagnetische straling naar de aarde getransporteerd zal worden. “Er zal geen energie meer nodig zijn uit kolen, olie of biomassa. Alle energie die we nodig hebben, kunnen we importeren van de maan.” aldus Tetsudi Yoshida van Shimizu.
Een vergelijkbaar nieuwtje was overigens wél een 1 april grap: een Franse uitvinder zou maanpanelen ontworpen hebben die werken op maanlicht. “De maan is een bron van grote kracht en romantiek, en nu kan de mensheid daar gebruik van maken. Dit zal het leven van de arme burgers van Canada, Rusland en Scandinavië veranderen, die maandenlang de duisternis moeten doorkomen met liters slechte wijn.”, aldus het commentaar van de fictieve uitvinder.
Lees ook
4 gedachten over “Zonne-energie van de maan: géén 1 april grap”
Niet schrijven maar gewoon uitvoeren het zou heel mooi zijn als dit lukt dan zijn we gelijk van alle rotzooi af op deze ster(aarde) dus voer het maar gelijk uit zou ik zeggen
Meer inhoudelijk: even Wikipedia en de zakjap aan het werk zetten.
Het idee is minder CO2 te produceren bij het voorzien in de energiebehoefte van de mens op aarde. Ik vraag me dan af of het verstandig is om zonlicht op een ander hemellichaam op te vangen, via via om te zetten in straling en deze op aarde op te vangen om vervolgens te gebruiken in tal van electrische apparaten. Uiteindelijk moet al die extra energie ergens blijven, meestal in de vorm van warmte.
Door een band van 400km op de maan te bouwen, vangt de aarde effectief met ~1.3 miljoen km2 aan zonnepanelen extra zonne-energie op. Een 1m2 zonnepaneel levert tegenwoordig ongeveer 150 Watt. Volgens de mensen die schrijven op Wikipedia zuigt de aarde nu jaarlijks ca. 3,850,000 exajoules aan zonne-energie op. Daar zou dan bijkomen 1.3 * 1M * 1M * 150 * 365 * 24 * 60 * 60 ~= 6150 Exajoule. Een toename van minder dan 0,2%.
Maar die 150W is gebaseerd op de opbrengst van normale zonnepanelen op aarde (onder de atmosfeer). Als je nagaat dat de aarde ca. 174 Petawatt aan zonnestraling te verwerken krijgt, komt dat voor de maan op ongeveer 12.9 Petawatt neer. Met die band van 400km vang je daarvan zo'n 14,5% op. De meest hightech zonnecellen van dit moment halen ongeveer 25% efficiency, dus laten we maar even uitgaan van hooguit 20% rendement, dan betekent dat dat er zo'n 0,37 PetaWatt zou kunnen worden opgevangen en verstuurd.
Dat is op jaarbasis toch zo'n 11,500 Exajoule, iets meer dan 0,3%. De natuurlijke variatie in uitgestraalde energie van de zon is minder dan 0,1% (t.g.v. van zonnevlekken e.d.) dus het is significant meer dan normaal gesproken komt binnenzeilen. De enige vraag waar Wikipedia me nu niet direct een antwoord op geeft is deze: hoeveel meer zonne-energie vangt de aarde in (verwacht) als gevolg van stijgende CO2-gehaltes? En welk gedeelte van die stijging lossen we op als we de energievoorziening vervangen door dit soort oplossingen?
De oplossing van de Japanners is immers zinloos als dat minder dan 0,3% is…
Het is geen 1-aprilgrap, want het is nieuws van juni 2010 ;). Hier is het linkje naar Shimizu dat ontbreekt in het artikel – met meer fraaie plaatjes en een filmpje http://www.shimz.co.jp/english/theme/dream/lunari…
Wat een top idee. Maar nu is het misschien wel zo dat een gedeelte van de maan (de helft, de ring dus) in het donker zit of misschien wel nog feller weerschijnt op de aarde.
Reacties zijn gesloten.