Eva over de projecten in het Spaanse dorpje

Sinds 2015 volgen we Eva Ceusters. Haar vader was eigenaar van een Spaans dorpje midden in de natuur. Hij was bezig dat dorpje op te bouwen, maar toen hij twee jaar geleden overleed, erfden Eva en haar zus het dorpje. Eva en haar vriend Santi besloten om het dorpje nieuw leven in te blazen. Sindsdien leven ze er en halen ze energie uit zonnepanelen, water uit de bergen en hout uit het bos. Vorig jaar kwamen er drie vrienden bij om aan een aantal gave projecten te werken. Zo ging Fransman Jacques vergeten groenten telen, brouwde Sacha bijzondere biertjes en ging Sjaak met het hout in de weer.
Twee weken terug vroegen we Eva hoe het is om zo dichtbij de natuur te leven. Deze week vragen we hoe het gaat met de verschillende mensen in het dorp en de projecten waar zij aan werken.
Voor we in alle projecten duiken: hoe gaat het met jou?
Goed! Minder prettig is dat Santi en ik in januari uit elkaar zijn gegaan. Het feit dat we zo’n groot project zijn aangegaan heeft toch wel erg veel druk op de relatie gelegd. We waren constant bezig met de koeien of met het dorp en steeds minder met elkaar. Dit heeft ons doen besluiten om op goede voet uit elkaar te gaan. Ik ben hem ontzettend dankbaar voor zijn enorme inzet. Zonder hem zou het dorp in deze paar jaar nooit zo ver zijn gekomen.

Jullie runden samen een biologische veehouderij. Hoe gaat het daar mee?
Ik heb besloten om daarmee verder te gaan. Mijn koeien zijn in feite een lange-termijnplan. Op dit moment is het dus nog niet winstgevend: de Europese subsidie voor de agriculturele sector helpt mij om mijn kosten te dekken voor het onderhouden van de koeien. Daarnaast werk ik parttime in een manege en geef ik Engelse les in de avonduurtjes. Ik verwacht vanaf volgend jaar wél van het koeienproject te kunnen leven, wanneer de kudde gegroeid is en ik minder afhankelijk ben van subsidies.
Vorig jaar ging er net een bierproject van start. Hoe is dat verlopen?
Sacha’s bierproject loopt erg goed! Er zijn verschillende kroegen in de dorpen in de omgeving die zijn bier verkopen en we staan bijna ieder weekend op lokale marktjes. Onze bekendheid in de streek is daardoor erg gegroeid en mensen komen zelfs naar het dorpje om een kratje van ons bier in te slaan. Toch heeft Sacha ervoor gekozen om in augustus terug naar Nederland te verhuizen. Hij wil een master Internationale Ontwikkelingsstudies gaan volgen. We zijn blij voor hem maar zullen hem zeker gaan missen. We gaan wel door met het bierproject. Het versterkt de economie van het dorp namelijk behoorlijk.

Hoe staat de groentetuin er bij?
Die is dit jaar twee keer zo groot geworden! Jacques is ontzettend gedreven en heeft wel vijfhonderd tomatenplanten in de grond gezet, van wel vijftien verschillende soorten! Een biologische aanpak vergt jaren investering om de grondkwaliteit op te bouwen, dus het is nu nog steeds hard werken om later hiervan de vruchten te plukken. De berg is decennia lang overbegraasd en geërodeerd, waardoor toevoegen van organisch materiaal en groenbemesters een belangrijk verschil kan maken.
Jaqcues heeft ook een zonnedroger gebouwd die essentieel is om grote hoeveelheden zongedroogde tomaten te produceren. Het kunnen conserveren van zo’n grote oogst is een kunst op zich. Het blijft wel erg spannend om in een ander land zo’n project op te zetten, zeker wanneer je werkt met natuurproducten. Maar ook zijn inzet is enorm en ik heb het volste vertrouwen dat zijn project zal slagen.
Er was ook iemand bezig met hout. Hoe maakt hij het?
Sjaak is een hele autonome vent die probeert om aan weinig genoeg te hebben. Hij doet veel aan zelfstudie en is erg gemotiveerd om deze levensstijl na te streven. Ook voor hem is het uiteraard spannend om een lange-termijnplan als deze aan te gaan. Eikenhout moet ideaal gezien twee jaar drogen. Voor nu werkt hij als tuinman voor een echtpaar in een dorp verderop. Daarnaast verkoopt hij groen hout aan mensen die het zelf willen splijten en drogen. Verder onderhoudt hij het bos op een verantwoorde manier en is hij bezig met het ontwerpen van een permacultuur voedselbos.

Inmiddels ben je twee jaar aan het bouwen aan het dorp. Hoe kijk je terug op deze periode?
Het dorp is een stevige leerschool. Ik heb veel geleerd over mezelf. Het sociale aspect is wel heftig. Je werkt intensief samen met een kleine groep mensen en dat zorgt ervoor dat je voortdurend feedback krijgt op hoe je de dingen aanpakt. Toch zijn we hier allemaal om elkaar te helpen. We proberen de beste versie van onszelf naar boven te halen.
Twee weken terug gaf je aan dat je optimistisch was over de toekomst. Waar ga je je de komende tijd op richten?
Het komende jaar zullen we ons voornamelijk richten op het rendabeler maken van onze projecten. Op dit moment hebben we meer plannen dan middelen om de kosten te dekken.
Kunnen mensen jullie helpen en/of langskomen?
Het is op dit moment niet mogelijk om in het dorp te komen wonen. Je kunt ons wél financieel helpen of bijvoorbeeld tijdelijk langskomen om te helpen. Als mensen daar meer over willen weten kunnen zij ons mailen via: valmayorecoaldea@gmail.com.

Verder lezen?

Wil jij meer lezen over Eva? Klik dan op de onderstaande foto om naar het eerste deel van de update te gaan.